പശ്ചിമ യൂറോപ്പിൽ ഫ്യുഡൽ ബന്ധങ്ങളിടെ ആവിർഭാവം

ധനികരുടെയും കുലീനരുടേയും സംരക്ഷണവും സഹായവും തേടിയ
ചെറു കർഷകർക്ക്‌ അന്തിമമായി അത്‌ നഷ്ടപ്പെട്ടു;
പക്ഷെ അവരുടെ സ്വാതന്ത്ര്യം അതിന്ന് വിലയായി
നൽകേണ്ടി വന്നു.
അവരിൽ ഭൂമിയില്ലാത്തവർക്ക്‌ ഒരു തുണ്ടു ഭൂമിയും
ചിലപ്പോൾ ഏതാനും മൃഗങ്ങളും അവയെ സൂക്ഷിക്കാനുള്ള
തൊഴുത്തുകളും നഷ്ടപ്പെട്ടു.
ഇതിന്നു പ്രതിഫലമായി അവർ അവരുടെ യജമാനന്മാർക്ക്‌
പണിചെയ്തു കൊടുക്കുകയോ അതല്ലെങ്കിൽ അവരുടെ ഉൽപന്നത്തിന്റെ ഒരുഭാഗം (വെറും പാട്ടം)നൽകുകയോ ചെയ്യണമായിരുന്നു.
സംരക്ഷണ ഹീനരായ ചെറു കർഷകർക്ക്‌ നൽകുന്ന ഭൗതിക
സഹായം വളരെ വലുതായിരുന്ന സന്ദർഭങ്ങളിൽ കർഷകർ മാത്രമല്ല അവരുടെ അനന്തരഗാമികളും അവരുടെ യജമാനന്മാർക്ക്‌
സേവന മനുഷ്ടിക്കാൻ ചുമതലപ്പെട്ടവരായി.
മുൻ ബാർബേറിയൻ ഗ്രാമങ്ങളിൽ ഇന്നുള്ള ഈ സ്വതന്ത്രരായ സാധാരണക്കാരുടെ ജീവിത സാഹചര്യങ്ങൾ ഏറെക്കുറെ ഒരേ നിലവാരത്തിലായിരുന്നതിനാൽ
സമൂഹത്തിലെ വൻ കിട ഭൂ ഉടമകളോടും ധനികരോടുമുള്ള
ഈ വിധേയത്വം ഒരു സാർവ്വത്രിക വ്യവഹാരമായി തീർന്നു.
സ്വന്തമായ കൃഷിയിടവും ന്യായമായ ഒരു ജീവിതത്തിന്നു മതിയായ
ഭൂമി ഉണ്ടായിരുന്ന ചില കർഷകർ ധനികരുടേയും കുലീനരുടേയും സേവനത്തിൽ പ്രവേശിക്കുവാനാണു അപ്പോഴും ആഗ്രഹിച്ചത്‌;
കാരണം എന്തു വിലകൊടുത്തും അവരുടെ സംരക്ഷണവും സഹായവും നേടുക അവർക്കാവശ്യമായിരുന്നു.
ഭൂമിയിലുള്ള അവരുടെ അവകാശം അവർ ഉപേക്ഷിക്കുകയും
അതു അവരുടെ പുതിയ യജമാനന്മാർക്ക്‌ കൈമാറി കൊടുക്കുകയും ചെയ്തു.
എന്നിട്ട്‌,ആ ഭൂമിതന്നെ അവരിൽ നിന്നും പാട്ടവ്യവസ്ഥകളുടെപൂർണ്ണബാദ്ധ്യതകളോടെ അവർ തിരികെ വാങ്ങുകയും ചെയ്തു- ഈ ഭൂമി ഒരിക്കലും അവരുടേതല്ലായിരുന്നു എന്നതരത്തിൽ- അങ്ങിനെ ഭൂമി കൈവശമായി തീർന്നു.
അതിന്റെ മുൻ ഉടമസ്ഥൻ ഒരു പാട്ടക്കാരനായും മാറി .
കത്തോലിക്കാ സഭയും ,സന്ന്യാസി മഠങ്ങളും ആശ്രമങ്ങളും പോലെയുള്ള സ്ഥാപനങ്ങളുംധനികരായ ഭൂവുടമകളിലായിരുന്നു.
അവർക്ക്‌ ഭൂമി ഒഴിഞ്ഞു കൊടുത്ത ചെറു കർഷകർക്ക്‌ അവർ സഹായവും സംരക്ഷണവും നൽകുകയും ആ ഭൂമി അവർക്ക്‌ പാട്ടവ്യവസ്ഥയിൽ തിരികെ നൽകുകയും ചെയ്തു.
മാത്രമല്ല,സന്യാസ മഠങ്ങൾ പലപ്പോഴും മുൻ ഉടമകൾക്ക്‌ അവരുടെ ഭൂമി തിരികേ പാട്ടത്തിന്ന് നൽകിയതിനോടൊപ്പം ഒരു ചെറു തുണ്ടു ഭൂമി കൂടി നൽകുകയുണ്ടായി .
ഇത്തരം ഭൂമി സാധാരണ ഗതിയിൽ ഒരു ചെറു വനത്തിന്റേയോ ചതുപ്പ്‌ നിലത്തിന്റേയോ ഭാഗമായിരുന്നു.
കാടു തെളിച്ചും ചതുപ്പ്‌ നികത്തിയും കൃഷി നടത്തണം എന്ന വ്യവസ്ഥയിലാണ് ഇത്തരം ഭൂമി നൽകപ്പെട്ടത്‌ .
അങ്ങിനെ ഇന്നുവരെ സ്വതന്ത്രരായിരുന്ന അവർ ,ഇപ്പോൾ വൻ കിട ഭൂവുടമകളുടെ ആശ്രിതരും അടിയാന്മാരുമായിത്തീരുകയും ചെയ്തു.
വൻ കിട ഭൂവുടമകളുടെ ഭൂമിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടവരും അവരുടെ സേവനത്തിന്ന് വിധേയരായി തീർന്നു.
എങ്കിലും ഈ പ്രക്രിയയിൽ ഇതിലെല്ലാമധികം ചിലത്‌ ഉൾപ്പെട്ടിരുന്നു.
വൻ കിട ഭൂവുടമകൾ ക്രമേണ തദ്ദേശ കർഷകരുടെ മേൽ പുതിയ അവകാശങ്ങൾ നേടിയെടുത്തു.
പാതകൾ മോശമായിരുന്നു.ദീർഘയാത്രകൾ അപകടകരവും .
അതിനാൽ ഒരു കർഷനു ,അയാളും കരുത്തനാനായ തദ്ദേശാ പ്രഭുവും തമ്മിലെന്തെങ്കിലും താൽപര്യ സംഘട്ടനമുണ്ടായാൽ നീതി പൂർവ്വകമായ തീരുമാനത്തിന്ന് വേണ്ടി രാജാവിനെ സമീപിക്കുക എന്നതു പലപ്പോഴും ദുസ്സാധ്യമായിരുന്നു.
അങ്ങിനെ ധനവാന്മാർ -അതായത്‌ മുഖ്യമായും ശക്തരായ ഫ്യൂഡൽ പ്രഭുക്കൾ- ക്രമേണ നീതിയുടെ കൈകാര്യ കർത്താക്കളായി തീർന്നു; ഒടുവിൽ അവരുടെ ഭൂ എസ്റ്റേറ്റിന്റെ പരിധിയിൽ പെടുന്ന സ്ഥത്തിന്റെയാകെ ഭരണാധികാരിയുമായി തീർന്നു.
അവരുടെ നേട്ടങ്ങൾ ഉറപ്പിക്കുവാൻ വേണ്ടി ഫ്യൂഡൽ പ്രഭുക്കൾ അവർ ഇതിനകം തന്നെ പിടിച്ചെടുത്തുകഴിഞ്ഞ അവകാശങ്ങൾ അനുവദിച്ചുകൊണ്ടു അവരുടെ രാജാവിൽ നിന്നും പ്രത്യേക കൽപ്പനകൾ നേടുകയുണ്ടായി .
ഈ കൽപ്പനകൾ"ഒഴിപ്പിക്കൽ കൽപ്പനകൾ"എന്നാണറിയപ്പെട്ടത്‌.
അതനുസരിച്ച്‌ ഉടമകൾക്ക്‌ നൽകപ്പെട്ട പുതിയ അധികാരത്തെ 'ഒഴിവാക്കൽ' എന്നുമറിയപ്പെട്ടിരുന്നു.
കൽപ്പനയിൽ ,ഇതിന്നു വേണ്ടി ഉപയോഗിച്ച 'ഇമ്യുണിസ്‌' എന്ന ലത്തീൻ വാകിന്റെ അർത്ഥം ഒഴിവാക്കുക എന്നാണു.
ഈ കൽപ്പനകൾ, ഭൂവുടമകളുടെ സ്വത്തുക്കളെ രാജാവിന്റേയും ഭരണ ഉദ്യോഗസ്ഥരുടേയും നിയന്ത്രണത്തിൽ നിന്നും ഒഴിവാക്കി.
അങ്ങിനെ ഈ ഒഴിവാക്കൽ കൽപ്പന ,ഭൂവുടമകളെ അവരുടെ
മുഴുവൻ സ്വത്തിനേയും പരിധിക്കുള്ളിലെ നിയമപരവും ഭരണപരവുമായ അധികാരികളാക്കി മാറ്റി .
എന്നാൽ പലപ്പോഴും അധികാരം ഈ പരിധിക്കുള്ളിൽ നിന്നില്ല.
കാരണം പലപ്പോഴും ബാബേറിയൻ രാഷ്ട്രങ്ങൾ ദുർബലവും അവരുടെ സംഘടന മോശവുമായിരുന്നു.
അന്നു കേന്ദ്രഭരണവും പ്രാദേശിക ഭരണവും ,ഈ വാക്കുകളുടെ യഥാർത്ഥ അർത്ഥത്തിൽ നിലവിലുണ്ടായിരുന്നില്ല.
അവയുടെ ചുമതലകൾ തദ്ദേശ പ്രഭുക്കളെ ഏൽപിക്കുവാൻ രാജാക്കന്മാർക്ക്‌ സ്വതവേ സന്തോഷമായിരുന്നു.
ഇങ്ങനെ അധികം കിട്ടിയ അധികാരം സാധാരണക്കാരുടെ നാട്ടുകൂട്ടങ്ങളിൽ പങ്കെടുക്കുവാൻ പ്രഭുക്കളെ ബാദ്ധ്യതയുള്ളവരാക്കി .
ഒരു നിർദ്ദിഷ്ട പ്രദേശത്തിന്റെ ക്രമസമാധാന പരിപാലന ചുമതല
ഈ നാട്ടു കൂട്ടങ്ങൾക്കായിരുന്നു. നിയമപരമായ നടപടികളും നാട്ടുകൂട്ടങ്ങളിൽ വെച്ചാണു സ്വീകരിച്ചത്‌.
സ്വഭാവികമായും ഈ നടപടികളുടേയൊക്കെ നേതൃത്വം ആ നാട്ടുകൂട്ടങ്ങളുടെ കൈകളിൽ വന്നുകൂടി.
അതായത്‌ സ്റ്റേറ്റിന്റെ ഭരണപരവും നിയമപരവുമായ ചുമതലകൾ പ്രഭുക്കൾക്ക്‌ നൽകപ്പെട്ടു ഈ സേവനത്തിന്ന് പ്രതിഫലമെന്ന നിലയിൽ അവർ ഭരണം നടത്തിയ ഭൂമിയിൽ നിന്ന് നികുതിയും ശേഖരിച്ചു.
നിയമ നിഷേധങ്ങൾക്കുള്ള പിഴയായിരുന്നു ഇതിലൊരിനം .
അവരുടെ അധികാര പരിധിയിൽ ജീവിച്ചിരുന്ന എല്ലാ സാധാരണക്കാരിൽ നിന്നും ഏതു തരത്തിലുള്ള സേവനവും ആവശ്യപ്പെടാനുള്ള അധികാരമായിരുന്നു മറ്റൊന്ന്
ഊടുപാതകൾ നന്നാക്കുക ,പാലം പണിയുക ,കടത്തുകൾ നടത്തുക കോട്ട-കൊത്തളങ്ങൾ പണിയുക. എന്നിവയ്കു വേണ്ടിയുള്ള സേവനവും ഇതിൽ പെട്ടിരുന്നു.
കമ്പോളങ്ങളിലും മില്ലുകളിലും മറ്റും ക്രമ സമാദാനം പാലിച്ചതിന്ന് പ്രതിഫലമായി രാജാവും ഉദ്യോഗസ്ഥന്മാരും കമ്പോളങ്ങൾ ,റോഡുകൾ ,കടത്തുകൾ പാലങ്ങൾ എന്നിവയ്ക്ക്‌ നികുതികളും ഏർപ്പെടുത്തി .
ഒഴിവാക്കൽ കൽപ്പനകൾ മൂലം അധികാരം ലഭിച്ച ഭൂവുടമകൾ ഈ നികുതികൾ പിരിച്ചെടുത്തു.
ഇവയ്കെല്ലാം പുറമേ തദ്ദേശ നേതക്കൾക്കവരുടെ പ്രത്യേക അവകാശങ്ങൾ ശക്തമായി ഉറപ്പിക്കാനും അത്‌ ദീർഘകാലത്തേക്ക്‌ നിലനിർത്താനും സഹായിക്കുന്ന മറ്റൊരു സന്ദർഭംകൂടിലഭിച്ചു.
സാധാരണക്കാരിൽ നിന്നും രൂപീകരിച്ച പട്ടാളം അവരുടെ നേതാക്കളെ പിന്ന്തുടർന്നു യുദ്ധത്തിന്ന് പോകുകയും പിടിച്ചടക്കൽ യുദ്ധത്തിൽ പങ്കെടുക്കുകയുമായിരുന്നു പതിവ്‌.
ഈ ക്രമീകരണത്തിന്റെ പ്രാധാന്യം കുറഞ്ഞുവന്നു.
റോമൻ പട്ടാളവുമായിട്ടുള്ള ഏറ്റുമുട്ടലുകളും സംഘട്ടനങ്ങളും ഇതിനൊരു കാരണവുമായിരുന്നു.
സൈനിക സാങ്കേതിക വിദ്യയിലുള്ള ആകെ മൊത്തം പുരോഗതിയോടെ ലോഹ നിർമ്മിത മായ ആയുധങ്ങളും പടച്ചട്ടകകളും കവചങ്ങളും ഉണ്ടാക്കാൻ തുടങ്ങി.
കാലാൾ പടയോടൊപ്പം കുതിരപ്പടയും ആവശ്യമായി വന്നു.
കുതിരകൾക്കും അശ്വഭടന്മാരേപ്പോലെ തന്നെ ,ലോഹനിർമ്മിതമായ കവചങ്ങൾ ആവശ്യമായി .
ഈ നവീകരണങ്ങൾക്കെല്ലാം വലിയ ചിലവ്‌ വേണ്ടിവന്നു.
ഒരു പൂർണ്ണ കവച വേഷത്തിന്ന് നാൽപ്പത്തിയഞ്ച്‌ പശുക്കളുടെ വിലയുണ്ടായിരുന്നു;
അതായത്‌ ഒരു കന്നുകാലി കൂട്ടത്തിന്റെ അത്ര വില .
ഇതിന്റെ ഫലമായി ഗ്രാമ കമ്യൂണുകളിൽ നിന്നുള്ള സാധാരണ ചെറു കർഷകർക്ക്‌ പടച്ചട്ട അണിയുക അസാദ്ധ്യമായിത്തീർന്നു.
അതു ഒരു സുഖഭോഗ വസ്തുവായിത്തീർന്നു.
ഈ കാരണങ്ങളാൽ ഏറെ താമസിയാതെ സാർവ്വത്രികമായ സൈനിക സേവനം കാലഹരണപ്പെടുകയും ചെയ്തു.
കാലക്രമേണ,പുതിയ ബാർബേറിയൻ രാഷ്ട്രങ്ങളിലെ പട്ടാളക്കാർ
പുതിയ സൈനിക വിദ്യയുടെ ആവശ്യങ്ങൾക്കനുസരിച്ച്‌,
സ്വയം ആയുധമണിയാൻ കഴിവുള്ള ധനികരായ പ്രജകൾ
ഇൾപ്പെട്ടവരായി തീർന്നു.
അങ്ങിനെ പുതിയ രാഷ്ട്രങ്ങളുടെ രാജാക്കന്മാർ സൈന്യ സേവനത്തിന്ന് വിധേയരാക്കിയത്‌,ഒന്നുകിൽ അപ്പോൾതന്നെ ധനികരായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്ന പ്രജകളേയായിരുന്നു.
അല്ലെങ്കിൽതങ്ങളുടെ സ്വന്തം അനുചരന്മാരിൽ രാജകീയനുകൂല്യങ്ങൾ
നൽകി ധനികരാക്കിയവരെയായിരുന്നു.
അതുമല്ലെങ്കിൽ,ഭൂമിയും അതിലെ പാട്ട കൃഷിക്കാരും സഹിതം
നൽകപ്പെട്ട തദ്ദേശ ധനികരെയായിരുന്നു.
ഈ ആനുകൂല്യങ്ങൾക്കെല്ലാം ഒരു പ്രതിഫലമെന്ന നിലയിൽ
ഇവർ ആവശ്യം വരുമ്പോൾ കുതിരയും പടച്ചട്ടയും സഹിതം ഹാജരാകാൻ ബാദ്ധ്യസ്ഥരായിരുന്നു.
പ്രജകൾക്ക്‌ ഇപ്രകാരം വിതരണം ചെയ്യപ്പെട്ട ഭൂമിയെ 'ഫ്യൂഡ്‌' എന്നു വിളിച്ചു.,
ഫ്യൂഡ്‌ ലഭിച്ചവരാണ് ഫ്യൂഡൽ പ്രഭുക്കളായത്‌.
ആദ്യമൊക്കെ ഫ്യൂഡൽ പ്രഭുക്കൾക്ക്‌ ഭൂമി കൈവശം വെക്കാനുള്ള അവകാശം അവരുടെ സൈനിക ബാദ്ധ്യതകൾ നിറവേറ്റാൻ കഴിയുന്ന കാലത്തേക്ക്‌ മാത്രമായിരുന്നു.
എന്നാൽ ,ഏറേതാമസിയാതെ ,പ്രഭുക്കൾക്ക്‌ അനുവദിക്കപ്പെട്ടഭൂമി അവരുടെ പാരമ്പ്യര്യ സ്വത്തായി തീർന്നു.
അവരുടെ സൈനിക ബാദ്ധ്യതകളാവട്ടെ ,അനന്തരാവകാശികളുടെ പൈതൃകവുമായിതീർന്നു.
അങ്ങിനേയാണ്
ഫ്യൂഡൽ പ്രഭുക്കളുടേതായ പുതിയ വർഗം രൂപം കൊണ്ടത്‌ .
പടയാളികളായ ഭൂവുടമകളുടെ ഒരു വർഗമായിരുന്നു ഇത്‌.
കൃഷിക്കാരുടെ ചെറു ഭൂമികളുമായി താരതമ്യ പ്പെടുത്തുമ്പോൾ വളരെ വലിയ ഭൂ എസ്റ്റേറ്റുകൾ ആണ് ഇവർക്കുണ്ടായിരുന്നത്‌.
സ്വന്തം സ്വത്തുക്കളുടെ പരിധിക്കത്ത്‌ അവർ ഭരണകൂടത്തിന്റെ
എലാ ചുമതലകളും നിർവ്വഹിക്കുകയുണ്ടായി.
യഥാർത്ഥ ഉൽപാദകരായസാധാരണ ബഹുജനങ്ങൾ ,കർഷകർ,
ഫ്യ്യുഡൽ പ്രഭുക്കളെ ആശ്രയിച്ച്‌ കഴിഞ്ഞുകൂടി അവരുടെ തുണ്ടു ഭൂമികൾക്ക്‌ പ്രതിഫലമായി വെറും പാട്ടം കൊടുക്കുകയോ ഭൂവുടമയ്ക്‌ കൃഷിപ്പണി
ചെയ്തു കൊടുക്കുകയോ വേണമായിരുന്നു.
ഇതിനും പുറമെ ഭരണകൂട അധികാരത്തിന്റെ തദ്ദേശ പ്രതിനിധികൾ
എന്ന അടിസ്ഥാനത്തിൽ ഭൂവുടമകൾക്ക്‌ പല ഇനം നികുതികൾ നൽകുവാനും സേവനങ്ങൾ അനുഷ്ടിക്കുവാനും
അവർ ബാദ്ധ്യസ്ഥരായിത്തീർന്നിരുന്നു.
പുതിയ സമൂഹത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയ ഘടനയിലും സുപ്രധാന
മാറ്റങ്ങളുണ്ടായി
പ്രാകൃത കമ്യൂണിന്റേയും വർഗ്ഗരഹിത ബാർബേറിയൻ സമൂഹത്തിന്റേയും കാലത്തു ഭരണകൂടം എന്നൊന്നിലായിരുന്നു.
ബാർബേറിയന്മാരുടെ അടിസ്ഥാന സാമൂഹ്യഘടനജനസമ്മിതിയുള്ള
ഒരു അസംബ്ലിയായിരുന്നു.
ഗുരുജനങ്ങളുടേയും ശ്രേഷ്ടന്മാരുടേയും ഒരു അസംബ്ലി .
ഗോത്രത്തിന്റെ എല്ലാ സുപ്രധാന പ്രശ്നങ്ങളും -യുദ്ധവും സമാധാനവും,ധർമ്മാനുശാസനം സംബന്ധിച്ച ചർച്ചകൾ,ക്രമസമാധാന പരിപാലനം തുടങ്ങിയവയെല്ലാം- കൈകാര്യം ചെയ്തത്‌ ഈ കൂട്ടങ്ങളായിരുന്നു.
ഗോത്ര നേതാക്കൾക്ക്‌-പ്രഭുക്കളുടേയും രാജാക്കന്മാരുടേയും
അധികാരം നൽകിയതു തെരഞ്ഞെടുപ്പു മൂലമാണ്.
അല്ലാതെ കയ്യൂക്കിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലായിരുന്നില്ല.
കൂടുതൽ വികസിതമായ സമൂഹത്തിലും പലപ്പോഴും അങ്ങിനെ തന്നെയായിരുന്നു.
അത്തരം സ്ഥാനത്തേക്ക്‌ വരുന്ന വ്യക്തികളായ സ്ഥാനാർത്ഥികളുടെ സ്വാധീനത്തേയും ഗോത്രത്തിലെ അംഗങ്ങൾ അവരിലർപ്പിച്ച വിശ്വാസത്തേയും ആശ്രയിച്ചാണ്‌ ഈ തെരഞ്ഞെടുപ്പുകൾ നടന്നത്‌.
മറ്റു രാജ്യങ്ങൾ പിടിച്ചടക്കിയതിനേത്തുടർന്നാണ്
ഭരണ കൂട ഘടന രൂപം കൊണ്ടത്‌ .
പിടിച്ചടക്കപ്പെട്ട ജനതകളെ അധീനത്തിൽ കൊണ്ടുവരുവാൻ ബലപ്രയോഗവും സമ്മർദ്ദവും ആവശ്യമായിരുന്നു.
ബാർബേറിയൻ സമൂഹത്തിന്റെ ആദ്യത്തെ ഘടനക്ക്‌ ഇതൊന്നും ഫലപ്രദമായി പ്രദാനം ചെയ്യാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല.
ബാർബേറിയൻ രാഷ്ട്രങ്ങളിൽ ആവശ്യമായി വന്ന ഇത്തരത്തിലുള്ള ബലപ്രയോഗത്തിന്റേയും സമ്മർദ്ദത്തിന്റേയും ഭരണകൂടോപാധികൾ,പ്രയോഗത്തിൽ ആദ്യമൊക്കെ രാജാക്കന്മാരും അവരുടെ അനുചരന്മാരുമായിരുന്നു.