റോമാസാമ്രാജ്യത്തിന്റെ വടക്കും കിഴക്കുമായി ,
മധ്യ-പൂർവ്വ യൂറോപ്പിൽ
നിരവധി ബാബേറിയൻ ഗോത്രങ്ങൾ ജീവിച്ചിരുന്നു.
റോമാക്കാരുടെ ഏറ്റവും അടുത്ത അയൽക്കാർ
പശ്ചിമ യൂറോപ്പിലെ കെൽട്‌
(പൗരാണിക ഫ്രാൻസിലെ ആര്യജനം)
ഗോത്രക്കാരും മധ്യ യൂറോപ്പിലെ
ജർമാനിക്ക്‌ ഗോത്രങ്ങളുമായിരുന്നു.
കെൽടിക്‌ ഗോത്രങ്ങളെ ഏറെ താമസിയാതെ
ജർമാനിക്‌ ഗോത്രങ്ങൾ പിന്നോക്കം പായിച്ചു .
ഈ രണ്ടു ഗോത്രങ്ങളും തമ്മിൽ
കുറെ ഇടകലരൽ ഉണ്ടായി .
തൽഫലമായി
ഇപ്പോൾ അവശേഷിക്കുന്ന കെൽടിക്‌ ജനതകൾ അയർലണ്ടുകാരും സ്കോട്‌ ലണ്ടുകാരും വെയിൽസ്‌ കാരും
വടക്കു പടിഞ്ഞാറൻ ഫ്രാൻസിലെ ബ്രെട്ടൻ കാരും മാത്രമാണ്.
മറ്റു കെൽട്ടിക്ക്‌ ഗോത്രങ്ങളുടെ തുടർന്നുള്ള ചരിത്രം
ജർമാനിക്ക്‌ ജനതകളുടെ
ചരിത്രവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
ജർമാനിക്ക്‌ ഗോത്രങ്ങൾ ആദ്യം ജീവിച്ചിരുന്നത്‌
പടിഞ്ഞാറു റൈൻ നദിക്കും
കിഴക്ക്‌ ഓടർ നദിക്കുമിടയിലുള്ള പ്രദേശത്താണ്.
കിഴക്കുമാറി ,ലിത്വേനിയക്കാരും ഫിൻലണ്ടുകാരും
മറ്റ നവധി സ്ലാവേറിക്ക്‌ ഗോത്രങ്ങളും ജീവിച്ചിരുന്നു.
ഇവർ എ ഡി ആദ്യ നൂറ്റാണ്ടുകളിൽ
ജർമാനിക്ക്‌ ഗോത്രങ്ങളെ
എൽബ്‌ നദിക്ക്‌ പടിഞ്ഞാറു ഭാഗത്തേക്ക്‌ തള്ളിമാറ്റി.
ക്രമേണ ജർമാനിക്‌ ഗോത്രങ്ങൾപശ്ചിമ പ്രദേശത്താകെ വാസമുറപ്പിച്ചു.
പശ്ചിമയൂറോപ്പ്‌ മുഴുവനും ,ബ്രിട്ടീഷ്‌ ദ്വീപുകളും അവർ കയ്യടക്കി.
ഈ ഗോത്രങ്ങളെല്ലാം
പ്രാകൃത പിതൃദായക്രമത്തിലുള്ളവയായിരുന്നു.
വലിയ കുടുംബങ്ങളടങ്ങുന്ന കുലങ്ങളുടെ ഗ്രൂപ്പുകളായി
അവ വിഭജിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു.
ജർമാനിക്‌ ഗോത്രങ്ങളെ സംബന്ധിച്ച വിവരം
ജുലിയസ്സ്‌ സീസറിൽ നിന്ന് നമുക്ക്‌ ലഭിക്കുന്നു.
ബി സി ഒന്നാം ശതകത്തിന്റെ മധ്യത്തിൽ
ജുലിയസ്സ്‌ സീസർ അവരെ നേരിടുകയുണ്ടായി.
എ ഡി ഒന്നാം ശതകത്തിന്റെ അവസാനത്തിൽ
അവരുടെ ജീവിതരീതിയേയും
ആചാര്യമര്യാദകളേയും സംബന്ധിച്ച്‌
പഠനം നടത്തിയ റോമൻ ചരിത്രകാരനായ
ടാസിറ്റസിൽ നിന്നും ഇവരെ സബന്ധിച്ച വിവരങ്ങൾ
നമുക്ക്‌ ലഭിക്കുന്നുണ്ടു.
ജുലിയസ്സ്‌ സീസറിന്റെ കാലത്ത്‌
ജർമാനിക്‌ ഗോത്രങ്ങളുടെ മുഖ്യതൊഴിൽ
വേട്ടയാടലും മീൻ പിടുത്തവും
കന്നു കാലി വളർത്തലുമായിരുന്നു.
എന്നാൽ സീസർ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചതുപോലെ ,
കൃഷിയിൽ അവർക്ക്‌
വലിയ താൽപര്യമൊന്നുമില്ലായിരുന്നു.
വലിയ കുലങ്ങളുടെ ഗ്രൂപ്പുകൾ
ഭൂമിയിൽ താമസമുറപ്പിച്ച്‌
കൂട്ടായി കൃഷിചെയ്യുകയും
ഉൽ പ്പന്നം പങ്കിട്ടെടുക്കുകയും ചെയ്തു.
എങ്കിലും 150 വർഷത്തിനുള്ളിൽ
കൃഷി അവരുടെ മുഖ്യ തൊഴിലായി ത്തീർന്നു.
ഭൂമി അവർ "കുടുംബ" തുണ്ടുകളായി വിഭജിക്കാൻ തുടങ്ങി.
ഓരോ കുടുംബ യൂണിറ്റിലും മൂന്നു തലമുറകൾ ഉൾപ്പെട്ടിരുന്നു.
ഓരോ കുടുംബവും അവരുടെ പൊതു ഭൂമിയിൽ
ഒരുമിച്ചു ജോലി ചെയ്തു.
ഭൂമിയുടെ വ്യക്തിപരമായ ഉടമസ്ഥത
ജർമാനിക്‌ ഗോത്രക്കാർക്കിടയിൽ
സീസറിന്റേയോ ടാസിറ്റാസിന്റേയോകാലത്ത്‌ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അവർ പിടിച്ചെടുത്ത ഭൂമി അധികവും
കാടായിരുന്നതിനാൽ ,
അവർ ആദ്യം മരങ്ങൾ ചുട്ടു നശിപ്പിക്കുകയും
പിന്നീട്‌ ഭൂമി കുടുംബ തുണ്ടുകളായി
വീതിച്ചെടുക്കുകയുമാണു ചെയ്തത്.
അവർ പ്രാകൃത മരക്കലപ്പകൾ ഉപയോഗിച്ചു.
ഒരേ ഭൂമി കുറേ വർഷം തുടച്ചയായി കൃഷി ചെയ്യും .
പിന്നീടത്‌ നിരവധി വർഷങ്ങൾ തുടർച്ചയായി തരിശിടും. ഇക്കാലത്തു
ഒന്നുകിൽ പുതിയ ഭൂമി തെളിച്ചെടുക്കുകയോ
അതെല്ലങ്കിൽ നേരത്തേ തെളിച്ചവയിൽ ,
വിളയിറക്കുകയും ചെയ്യും.
അവർ താസിച്ചിരുന്ന ഭൂമി അതി വിശാലമായിരുന്നു.
ജനസംഖ്യ വളരെ കുറവായിരുന്നു.
അതിനാൽ,ഒരു ഗ്രൂപ്പിന്നും ഒരിക്കലും
ഭൂമിയുടെ കമ്മി അനുഭവപ്പെട്ടില്ല
പക്ഷെ ,
അത്തരം ഒരു സ്ഥിതി വിശേഷം
എന്നന്നേക്കും നിലനിൽക്കുക സാധ്യമായിരുന്നില്ലല്ലോ.
തൽഫലമായി ഏറെ താമസിയാതെ ,
ജർമാനിക്ക്‌ ജനതകൾ പുതിയ ഭൂമി തേടിപ്പോയി .
അങ്ങിനെ അവർ റോമൻ ഭൂപ്രദേശം മുഴുവൻ
ആക്രമിക്കാൻ തുടങ്ങി.
ഈ പ്രദേശമാകട്ടെ ദീർഘകാലമായി
മുറപ്രകാരം കൃഷി ചെയ്തുവരുന്നവയുമായിരുന്നു.
ഗോത്രങ്ങൾ ഗ്രാമങ്ങളിൽ ജീവിച്ചു.
ഓരോ ഗ്രാമവും സാമുദായികാടിസ്ഥാനത്തിലായിരുന്നു.
ഗ്രാമത്തിന്റെ വകയായ കൃഷി ഭൂമി
കുടുംബ ഗ്രൂപ്പുകൾക്കിടയിൽ ഭാഗിച്ചു.
മേച്ചിൽ സ്ഥലങ്ങളും മരത്തോപ്പുകളും പുൽമേടുകളും പൊതുഭൂമിയായിരുന്നു.
ഓരോ ഗ്രാമത്തിലേയും ബഹുഭൂരിപക്ഷം അംഗവും
ഗോത്രത്തിലെ തുല്യാവകാശങ്ങൾ ഉള്ള
സ്വതന്ത്ര അംഗങ്ങളായിരുന്നു.
പക്ഷെ ,ഏറെ താമസിയാതെ
ബാർബേറിയൻ കമ്യൂണുകളിൽ
വ്യത്യസ്ഥ നിലയിലുള്ളവർ ആവിർഭവിച്ചു.
കുലാധിപരും സൈന്യാധിപരും വളർന്നു വന്നു.
ഈ ഗ്രൂപ്പുകളിൽ പെട്ടവർക്ക്‌ കുലത്തിലെ
സാധാരണ സ്വതന്ത്ര അംഗങ്ങളേക്കാൾ കൂടുതൽ
ഭൂമിയും കന്നുകാലികളും
ചിലപ്പോൾ അടിമകളും ഉണ്ടായിരുന്നു.
ഈ ബാർബേറിയൻ കമ്യൂണുകളിലെ അടിമകൾ
തങ്ങളുടെ യജനന്മാരുടെ ഭൂമിയിൽ പണിയെടുക്കുവാനും
സ്വന്തം ഉൽ പ്പന്നത്തിൽ ഒരു ഭാഗം
തങ്ങളുടെ യജമാനന്മാർക്ക്‌ നൽകുവാനും ബാധ്യസ്ഥരായിരുന്നു.
എന്നാൽ ,ഈ ബാർബേറിയൻ കമ്യൂണുകളിലെ
സമ്പത്‌ ഘടന,
അടിമത്വത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ക്രമീകരിക്കപ്പെട്ടതായിരുന്നില്ല .
അടിമകൾ യജമാനന്മാരോടൊത്തു താമസിക്കുകയും ,
ജോലികളിൽ അവരെ സഹായിക്കുകയും ചെയ്തു.
അടിമകൾക്ക്‌ ലഭിച്ച സൗമ്യമായ പെരുമാറ്റത്തിൽ
റോമൻ നിരീക്ഷകർ അത്ഭുതപ്പെട്ടു
ടാസിറ്റസ്സിന്റെ കാലത്തു ജർമാനിക്‌ ജനത,
അവരുടെ അടിമകൾക്ക്‌ ഭൂമി നൽകുകയും
അവർക്ക്‌ സ്വന്തം ഭൂമിയും വീടും
അനുവദിച്ചുകൊടുക്കുകയും ചെയ്തു എന്നും
ഇതിന്ന് പകരമായി
അവരിൽ നിന്നും വെറും പാട്ടം മാത്രമാണ് ആവശ്യപ്പെട്ടിരുന്നതെന്നും
ടാസിറ്റസ്സ്‌ വ്യക്തമായും പറയുന്നു.
ബാർബേറിയൻ അടിമകൾ
റോമിലെ 'കോളെനി'കളേപ്പോലെയാണ്
ജീവിച്ചതെന്നും അദ്ദേഹം ചൂണ്ടിക്കാട്ടി.
ഈ കമ്യൂണുകളുടെ ഭരണം നടത്തിയത്‌
തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട പ്രതിനിധികളായിരുന്നു.
മുഴുവൻ ഗോത്രത്തിന്റേയോ ഗ്രാമത്തിന്റേയോ
നാടുകളുടേയോ നാട്ടുകൂട്ടങ്ങളിൽ
ഈ പ്രതിനീധികൾ സമ്മേളിച്ചു.
ഈ നാട്ടു കൂട്ടങ്ങളിൽ പ്രധാനപ്പെട്ട കാര്യങ്ങൾ
പലതും ചർച്ച ചെയ്യുകയും
നിയപരമായ നടപടികൾ സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്തു.
കമ്യൂണിലെ പ്രായപൂർത്തിയായ എല്ലാ അംഗങ്ങളും
ഭൂമിയിൽ പണിയെടുക്കുക മാത്രമല്ല ചെയ്തത്;
അവർ എല്ലാവരും പടയാളികളുമായിരുന്നു.
ആയുധങ്ങൾ കൈവശം വെക്കുന്നത്‌
കമ്യൂണിലെ പൂർണ്ണാവകാശങ്ങളുള്ള
ഒരു സ്വതന്ത്ര അംഗത്തിന്റെ ചിഹ്നമായി കരുതപ്പെട്ടിരുന്നു. കമ്യൂണുകളിലെ കുലീനരും ധനികരുമായ അംഗങ്ങൾ
പലപ്പോഴും അവരുടെ അനുചര സംഘങ്ങളെ
ഒരുമിച്ചു കൂട്ടുകയും
ഈ ചെറിയ സേനാദളങ്ങളുടെ സഹായത്തോടു കൂടി
അയൽ ഗോത്രങ്ങളുടെ മേൽ
ഇടവിടാതെ കടന്നാക്രമണങ്ങൾ നടത്തുകയും ചെയ്തു.
മറ്റുള്ളവർ
അവരുടെ നെറ്റിയിലെ വിയർപ്പുകൊണ്ടു നേടിയതു
രക്തച്ചൊരിച്ചിൽ വഴി നേടാനാണ്
ഇപ്രകാരം ചെയ്തതെന്ന് ടാസിറ്റസ്‌ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ടു .
ഈ "കുലീനർ"അവരുടെ അനുചരന്മാരെ റിക്രൂട്ട്‌ ചെയ്തതു
അവർ ഏതു പ്രത്യേക ഗണത്തിൽ പെട്ടവരാണെന്ന
യാതോരു പരിഗണനയും കൂടാതെയാണ്.
ഇതു ഈ പ്രാകൃത സമൂഹത്തിന്റെ
കുലഘടനയുടെ ക്രമേണയുള്ള തകർച്ചക്ക്‌ വഴി തെളിച്ചു. ചിലപ്പോൾ കുലീനാധിപത്യത്തിന്റെ
അണികളി നിന്നും രാജാക്കന്മാരെ അവർ സ്വയം വാഴിക്കുകയും അവരുടെ ഭരണത്തിൻ കീഴിൽ നിരവധി ഗോത്രങ്ങളെ ഏകോപ്‌[ഇപ്പിക്കുവാൻ ശ്രമിക്കുകയും
പുതിയ ഭൂമി പിടിച്ചെടുക്കുവാൻ വേണ്ടി
വൻ തോതിലുള്ള സൈനിക പര്യടനങ്ങൾ
നടത്തുകയും ചെയ്തു.
ഇത്തരത്തിലുള്ള പിടിച്ചെടുക്കലുകൾ
ബാർബേറിയൻ ഗോത്രങ്ങളുടെ വൻ തോതിലുള്ള
കുടിയേറ്റകാലത്ത്‌ വിശേഷിച്ചും വ്യാപകമായിരുന്നു.
മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ടിന്നും അഞ്ചാം നൂറ്റാണ്ടിന്നും ഇടയിലുണ്ടായ
ഈ കുടിയേറ്റത്തെ"ജനതകളുടെ മഹത്തായ കുടിയേറ്റ"മെന്ന് ചരിത്രം രേഖപ്പെടുത്തുന്നു.
ഇതിന്റെ ഫലമായി
മുൻ റോമാസാമ്രാജ്യത്തിന്റെ ഭൂപ്രദേശത്ത്‌ ഒട്ടനവധിബാർബേറിയൻ രാഷ്ട്രങ്ങൾ രൂപീകൃതമായി.
നാലാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ബാർബേറിയൻ ഗോത്രങ്ങളുടെ
വലിയൊരു യൂണിയൻ ,
നീപ്പർ നദീതീരത്തു ഗോത്തുകളുടെ നേതൃത്വത്തിൽ
സ്ഥാപിതമായി .
ഇതിന്റെ നേതാവ്‌ ജർമാനാറിക്സ്‌ എന്ന ശ്രേഷ്ടനായിരുന്നു.
ഈ സഖ്യമാകട്ടെ
ഏഷ്യൻ പുൽ മേടുകളിൽ നിന്നുള്ള നാടോടികളായ
പുതിയ ബാർബേറിയൻ ഗോത്രങ്ങളുടെ
ആക്രമണത്തിന്നിരയായി തീർന്നു.
ഹൺ എന്നറിയപ്പെട്ടിരുന്ന ഇവർ ഇതിനു തൊട്ടു മുമ്പു
ചൈനയെ ആക്രമിക്കുന്നതിന്നും
അതിനെ നിലം പരിശാക്കുന്നതിലും വിജയിക്കുകയുണ്ടായി.
മധ്യ-പൂർവ്വ യൂറോപ്പിൽ
നിരവധി ബാബേറിയൻ ഗോത്രങ്ങൾ ജീവിച്ചിരുന്നു.
റോമാക്കാരുടെ ഏറ്റവും അടുത്ത അയൽക്കാർ
പശ്ചിമ യൂറോപ്പിലെ കെൽട്‌
(പൗരാണിക ഫ്രാൻസിലെ ആര്യജനം)
ഗോത്രക്കാരും മധ്യ യൂറോപ്പിലെ
ജർമാനിക്ക്‌ ഗോത്രങ്ങളുമായിരുന്നു.
കെൽടിക്‌ ഗോത്രങ്ങളെ ഏറെ താമസിയാതെ
ജർമാനിക്‌ ഗോത്രങ്ങൾ പിന്നോക്കം പായിച്ചു .
ഈ രണ്ടു ഗോത്രങ്ങളും തമ്മിൽ
കുറെ ഇടകലരൽ ഉണ്ടായി .
തൽഫലമായി
ഇപ്പോൾ അവശേഷിക്കുന്ന കെൽടിക്‌ ജനതകൾ അയർലണ്ടുകാരും സ്കോട്‌ ലണ്ടുകാരും വെയിൽസ്‌ കാരും
വടക്കു പടിഞ്ഞാറൻ ഫ്രാൻസിലെ ബ്രെട്ടൻ കാരും മാത്രമാണ്.
മറ്റു കെൽട്ടിക്ക്‌ ഗോത്രങ്ങളുടെ തുടർന്നുള്ള ചരിത്രം
ജർമാനിക്ക്‌ ജനതകളുടെ
ചരിത്രവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
ജർമാനിക്ക്‌ ഗോത്രങ്ങൾ ആദ്യം ജീവിച്ചിരുന്നത്‌
പടിഞ്ഞാറു റൈൻ നദിക്കും
കിഴക്ക്‌ ഓടർ നദിക്കുമിടയിലുള്ള പ്രദേശത്താണ്.
കിഴക്കുമാറി ,ലിത്വേനിയക്കാരും ഫിൻലണ്ടുകാരും
മറ്റ നവധി സ്ലാവേറിക്ക്‌ ഗോത്രങ്ങളും ജീവിച്ചിരുന്നു.
ഇവർ എ ഡി ആദ്യ നൂറ്റാണ്ടുകളിൽ
ജർമാനിക്ക്‌ ഗോത്രങ്ങളെ
എൽബ്‌ നദിക്ക്‌ പടിഞ്ഞാറു ഭാഗത്തേക്ക്‌ തള്ളിമാറ്റി.
ക്രമേണ ജർമാനിക്‌ ഗോത്രങ്ങൾപശ്ചിമ പ്രദേശത്താകെ വാസമുറപ്പിച്ചു.
പശ്ചിമയൂറോപ്പ്‌ മുഴുവനും ,ബ്രിട്ടീഷ്‌ ദ്വീപുകളും അവർ കയ്യടക്കി.
ഈ ഗോത്രങ്ങളെല്ലാം
പ്രാകൃത പിതൃദായക്രമത്തിലുള്ളവയായിരുന്നു.
വലിയ കുടുംബങ്ങളടങ്ങുന്ന കുലങ്ങളുടെ ഗ്രൂപ്പുകളായി
അവ വിഭജിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു.
ജർമാനിക്‌ ഗോത്രങ്ങളെ സംബന്ധിച്ച വിവരം
ജുലിയസ്സ്‌ സീസറിൽ നിന്ന് നമുക്ക്‌ ലഭിക്കുന്നു.
ബി സി ഒന്നാം ശതകത്തിന്റെ മധ്യത്തിൽ
ജുലിയസ്സ്‌ സീസർ അവരെ നേരിടുകയുണ്ടായി.
എ ഡി ഒന്നാം ശതകത്തിന്റെ അവസാനത്തിൽ
അവരുടെ ജീവിതരീതിയേയും
ആചാര്യമര്യാദകളേയും സംബന്ധിച്ച്‌
പഠനം നടത്തിയ റോമൻ ചരിത്രകാരനായ
ടാസിറ്റസിൽ നിന്നും ഇവരെ സബന്ധിച്ച വിവരങ്ങൾ
നമുക്ക്‌ ലഭിക്കുന്നുണ്ടു.
ജുലിയസ്സ്‌ സീസറിന്റെ കാലത്ത്‌
ജർമാനിക്‌ ഗോത്രങ്ങളുടെ മുഖ്യതൊഴിൽ
വേട്ടയാടലും മീൻ പിടുത്തവും
കന്നു കാലി വളർത്തലുമായിരുന്നു.
എന്നാൽ സീസർ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചതുപോലെ ,
കൃഷിയിൽ അവർക്ക്‌
വലിയ താൽപര്യമൊന്നുമില്ലായിരുന്നു.
വലിയ കുലങ്ങളുടെ ഗ്രൂപ്പുകൾ
ഭൂമിയിൽ താമസമുറപ്പിച്ച്‌
കൂട്ടായി കൃഷിചെയ്യുകയും
ഉൽ പ്പന്നം പങ്കിട്ടെടുക്കുകയും ചെയ്തു.
എങ്കിലും 150 വർഷത്തിനുള്ളിൽ
കൃഷി അവരുടെ മുഖ്യ തൊഴിലായി ത്തീർന്നു.
ഭൂമി അവർ "കുടുംബ" തുണ്ടുകളായി വിഭജിക്കാൻ തുടങ്ങി.
ഓരോ കുടുംബ യൂണിറ്റിലും മൂന്നു തലമുറകൾ ഉൾപ്പെട്ടിരുന്നു.
ഓരോ കുടുംബവും അവരുടെ പൊതു ഭൂമിയിൽ
ഒരുമിച്ചു ജോലി ചെയ്തു.
ഭൂമിയുടെ വ്യക്തിപരമായ ഉടമസ്ഥത
ജർമാനിക്‌ ഗോത്രക്കാർക്കിടയിൽ
സീസറിന്റേയോ ടാസിറ്റാസിന്റേയോകാലത്ത്‌ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അവർ പിടിച്ചെടുത്ത ഭൂമി അധികവും
കാടായിരുന്നതിനാൽ ,
അവർ ആദ്യം മരങ്ങൾ ചുട്ടു നശിപ്പിക്കുകയും
പിന്നീട്‌ ഭൂമി കുടുംബ തുണ്ടുകളായി
വീതിച്ചെടുക്കുകയുമാണു ചെയ്തത്.
അവർ പ്രാകൃത മരക്കലപ്പകൾ ഉപയോഗിച്ചു.
ഒരേ ഭൂമി കുറേ വർഷം തുടച്ചയായി കൃഷി ചെയ്യും .
പിന്നീടത്‌ നിരവധി വർഷങ്ങൾ തുടർച്ചയായി തരിശിടും. ഇക്കാലത്തു
ഒന്നുകിൽ പുതിയ ഭൂമി തെളിച്ചെടുക്കുകയോ
അതെല്ലങ്കിൽ നേരത്തേ തെളിച്ചവയിൽ ,
വിളയിറക്കുകയും ചെയ്യും.
അവർ താസിച്ചിരുന്ന ഭൂമി അതി വിശാലമായിരുന്നു.
ജനസംഖ്യ വളരെ കുറവായിരുന്നു.
അതിനാൽ,ഒരു ഗ്രൂപ്പിന്നും ഒരിക്കലും
ഭൂമിയുടെ കമ്മി അനുഭവപ്പെട്ടില്ല
പക്ഷെ ,
അത്തരം ഒരു സ്ഥിതി വിശേഷം
എന്നന്നേക്കും നിലനിൽക്കുക സാധ്യമായിരുന്നില്ലല്ലോ.
തൽഫലമായി ഏറെ താമസിയാതെ ,
ജർമാനിക്ക്‌ ജനതകൾ പുതിയ ഭൂമി തേടിപ്പോയി .
അങ്ങിനെ അവർ റോമൻ ഭൂപ്രദേശം മുഴുവൻ
ആക്രമിക്കാൻ തുടങ്ങി.
ഈ പ്രദേശമാകട്ടെ ദീർഘകാലമായി
മുറപ്രകാരം കൃഷി ചെയ്തുവരുന്നവയുമായിരുന്നു.
ഗോത്രങ്ങൾ ഗ്രാമങ്ങളിൽ ജീവിച്ചു.
ഓരോ ഗ്രാമവും സാമുദായികാടിസ്ഥാനത്തിലായിരുന്നു.
ഗ്രാമത്തിന്റെ വകയായ കൃഷി ഭൂമി
കുടുംബ ഗ്രൂപ്പുകൾക്കിടയിൽ ഭാഗിച്ചു.
മേച്ചിൽ സ്ഥലങ്ങളും മരത്തോപ്പുകളും പുൽമേടുകളും പൊതുഭൂമിയായിരുന്നു.
ഓരോ ഗ്രാമത്തിലേയും ബഹുഭൂരിപക്ഷം അംഗവും
ഗോത്രത്തിലെ തുല്യാവകാശങ്ങൾ ഉള്ള
സ്വതന്ത്ര അംഗങ്ങളായിരുന്നു.
പക്ഷെ ,ഏറെ താമസിയാതെ
ബാർബേറിയൻ കമ്യൂണുകളിൽ
വ്യത്യസ്ഥ നിലയിലുള്ളവർ ആവിർഭവിച്ചു.
കുലാധിപരും സൈന്യാധിപരും വളർന്നു വന്നു.
ഈ ഗ്രൂപ്പുകളിൽ പെട്ടവർക്ക്‌ കുലത്തിലെ
സാധാരണ സ്വതന്ത്ര അംഗങ്ങളേക്കാൾ കൂടുതൽ
ഭൂമിയും കന്നുകാലികളും
ചിലപ്പോൾ അടിമകളും ഉണ്ടായിരുന്നു.
ഈ ബാർബേറിയൻ കമ്യൂണുകളിലെ അടിമകൾ
തങ്ങളുടെ യജനന്മാരുടെ ഭൂമിയിൽ പണിയെടുക്കുവാനും
സ്വന്തം ഉൽ പ്പന്നത്തിൽ ഒരു ഭാഗം
തങ്ങളുടെ യജമാനന്മാർക്ക്‌ നൽകുവാനും ബാധ്യസ്ഥരായിരുന്നു.
എന്നാൽ ,ഈ ബാർബേറിയൻ കമ്യൂണുകളിലെ
സമ്പത്‌ ഘടന,
അടിമത്വത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ക്രമീകരിക്കപ്പെട്ടതായിരുന്നില്ല .
അടിമകൾ യജമാനന്മാരോടൊത്തു താമസിക്കുകയും ,
ജോലികളിൽ അവരെ സഹായിക്കുകയും ചെയ്തു.
അടിമകൾക്ക്‌ ലഭിച്ച സൗമ്യമായ പെരുമാറ്റത്തിൽ
റോമൻ നിരീക്ഷകർ അത്ഭുതപ്പെട്ടു
ടാസിറ്റസ്സിന്റെ കാലത്തു ജർമാനിക്‌ ജനത,
അവരുടെ അടിമകൾക്ക്‌ ഭൂമി നൽകുകയും
അവർക്ക്‌ സ്വന്തം ഭൂമിയും വീടും
അനുവദിച്ചുകൊടുക്കുകയും ചെയ്തു എന്നും
ഇതിന്ന് പകരമായി
അവരിൽ നിന്നും വെറും പാട്ടം മാത്രമാണ് ആവശ്യപ്പെട്ടിരുന്നതെന്നും
ടാസിറ്റസ്സ്‌ വ്യക്തമായും പറയുന്നു.
ബാർബേറിയൻ അടിമകൾ
റോമിലെ 'കോളെനി'കളേപ്പോലെയാണ്
ജീവിച്ചതെന്നും അദ്ദേഹം ചൂണ്ടിക്കാട്ടി.
ഈ കമ്യൂണുകളുടെ ഭരണം നടത്തിയത്‌
തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട പ്രതിനിധികളായിരുന്നു.
മുഴുവൻ ഗോത്രത്തിന്റേയോ ഗ്രാമത്തിന്റേയോ
നാടുകളുടേയോ നാട്ടുകൂട്ടങ്ങളിൽ
ഈ പ്രതിനീധികൾ സമ്മേളിച്ചു.
ഈ നാട്ടു കൂട്ടങ്ങളിൽ പ്രധാനപ്പെട്ട കാര്യങ്ങൾ
പലതും ചർച്ച ചെയ്യുകയും
നിയപരമായ നടപടികൾ സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്തു.
കമ്യൂണിലെ പ്രായപൂർത്തിയായ എല്ലാ അംഗങ്ങളും
ഭൂമിയിൽ പണിയെടുക്കുക മാത്രമല്ല ചെയ്തത്;
അവർ എല്ലാവരും പടയാളികളുമായിരുന്നു.
ആയുധങ്ങൾ കൈവശം വെക്കുന്നത്‌
കമ്യൂണിലെ പൂർണ്ണാവകാശങ്ങളുള്ള
ഒരു സ്വതന്ത്ര അംഗത്തിന്റെ ചിഹ്നമായി കരുതപ്പെട്ടിരുന്നു. കമ്യൂണുകളിലെ കുലീനരും ധനികരുമായ അംഗങ്ങൾ
പലപ്പോഴും അവരുടെ അനുചര സംഘങ്ങളെ
ഒരുമിച്ചു കൂട്ടുകയും
ഈ ചെറിയ സേനാദളങ്ങളുടെ സഹായത്തോടു കൂടി
അയൽ ഗോത്രങ്ങളുടെ മേൽ
ഇടവിടാതെ കടന്നാക്രമണങ്ങൾ നടത്തുകയും ചെയ്തു.
മറ്റുള്ളവർ
അവരുടെ നെറ്റിയിലെ വിയർപ്പുകൊണ്ടു നേടിയതു
രക്തച്ചൊരിച്ചിൽ വഴി നേടാനാണ്
ഇപ്രകാരം ചെയ്തതെന്ന് ടാസിറ്റസ്‌ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ടു .
ഈ "കുലീനർ"അവരുടെ അനുചരന്മാരെ റിക്രൂട്ട്‌ ചെയ്തതു
അവർ ഏതു പ്രത്യേക ഗണത്തിൽ പെട്ടവരാണെന്ന
യാതോരു പരിഗണനയും കൂടാതെയാണ്.
ഇതു ഈ പ്രാകൃത സമൂഹത്തിന്റെ
കുലഘടനയുടെ ക്രമേണയുള്ള തകർച്ചക്ക്‌ വഴി തെളിച്ചു. ചിലപ്പോൾ കുലീനാധിപത്യത്തിന്റെ
അണികളി നിന്നും രാജാക്കന്മാരെ അവർ സ്വയം വാഴിക്കുകയും അവരുടെ ഭരണത്തിൻ കീഴിൽ നിരവധി ഗോത്രങ്ങളെ ഏകോപ്‌[ഇപ്പിക്കുവാൻ ശ്രമിക്കുകയും
പുതിയ ഭൂമി പിടിച്ചെടുക്കുവാൻ വേണ്ടി
വൻ തോതിലുള്ള സൈനിക പര്യടനങ്ങൾ
നടത്തുകയും ചെയ്തു.
ഇത്തരത്തിലുള്ള പിടിച്ചെടുക്കലുകൾ
ബാർബേറിയൻ ഗോത്രങ്ങളുടെ വൻ തോതിലുള്ള
കുടിയേറ്റകാലത്ത്‌ വിശേഷിച്ചും വ്യാപകമായിരുന്നു.
മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ടിന്നും അഞ്ചാം നൂറ്റാണ്ടിന്നും ഇടയിലുണ്ടായ
ഈ കുടിയേറ്റത്തെ"ജനതകളുടെ മഹത്തായ കുടിയേറ്റ"മെന്ന് ചരിത്രം രേഖപ്പെടുത്തുന്നു.
ഇതിന്റെ ഫലമായി
മുൻ റോമാസാമ്രാജ്യത്തിന്റെ ഭൂപ്രദേശത്ത്‌ ഒട്ടനവധിബാർബേറിയൻ രാഷ്ട്രങ്ങൾ രൂപീകൃതമായി.
നാലാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ബാർബേറിയൻ ഗോത്രങ്ങളുടെ
വലിയൊരു യൂണിയൻ ,
നീപ്പർ നദീതീരത്തു ഗോത്തുകളുടെ നേതൃത്വത്തിൽ
സ്ഥാപിതമായി .
ഇതിന്റെ നേതാവ്‌ ജർമാനാറിക്സ്‌ എന്ന ശ്രേഷ്ടനായിരുന്നു.
ഈ സഖ്യമാകട്ടെ
ഏഷ്യൻ പുൽ മേടുകളിൽ നിന്നുള്ള നാടോടികളായ
പുതിയ ബാർബേറിയൻ ഗോത്രങ്ങളുടെ
ആക്രമണത്തിന്നിരയായി തീർന്നു.
ഹൺ എന്നറിയപ്പെട്ടിരുന്ന ഇവർ ഇതിനു തൊട്ടു മുമ്പു
ചൈനയെ ആക്രമിക്കുന്നതിന്നും
അതിനെ നിലം പരിശാക്കുന്നതിലും വിജയിക്കുകയുണ്ടായി.
(പ്രഭാത്‌ ബുക്സിന്റെ ലോക ചരിത്രത്തിൽ നിന്ന് പകർത്തിയത്‌)
