കൃസ്തുമതം റോമിൽ

ബി സി രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടിലും ഒന്നാം നൂറ്റാണ്ടിലും ഉള്ളത്‌ പോലെ,
ഈ പുതിയ സംഘട്ടനത്തിലെ മുഖ്യ പങ്കാളികൾ അടിമകളായിരുന്നില്ല.
മറിച്ച്‌ ചൂഷിതരും ആശ്രിതരുമായ മറ്റുചില കർഷക വിഭാഗമായിരുന്നു.
ഇതിന്റെ അർത്ഥം,
ഈ പ്രസ്ഥാനങ്ങളിൽ അടിമകൾ ഒരു പങ്കും വഹിച്ചില്ലെന്നല്ല.
ആഫ്രിക്കയിലും ഏഷ്യാമൈനറിലും നിരവധി കലാപങ്ങളുണ്ടായി.എന്നാൽ,എല്ലാറ്റിലും പ്രധാനപ്പെട്ടത്‌
ഗാളിൽ നടന്ന കർഷകരുടേയും അടിമകളുടേയും മഹത്തായ കലാപമായിരുന്നു. ഈ കലാപം സർവ്വത്ര വ്യാപിക്കുകയും
ക്രമേണ അത്‌ സ്പെയിനിലേക്ക്‌ പടരുകയും ചെയ്തു.
മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അറുപതിൽ ആരംഭിച്ച ഈ കലാപം
ധാരാളം ഇടവേളകളിലൂടെ ,നിരവധി ദശാബ്ദങ്ങൾ നീണ്ടുനിന്നു.
റോമാ സാമ്രാജ്യം അക്ഷരാത്ഥത്തിൽ തകർന്നു വീഴുകയായിരുന്നു.
കേന്ദ്ര അധികാരത്തിന്റെ ക്ഷയം,അതിന്റെ അതിർത്തികളിലെ യുദ്ധങ്ങൾ, അഭ്യന്തരകലാപങ്ങൾ-
ഇവയെല്ലാം അഗാധമായ ഒരു കുഴപ്പത്തിന്റെ
സാമൂഹ്യവും രാഷ്ട്രീയവുമായ ബാഹ്യരൂപങ്ങളായിരുന്നു.
എന്നാൽ പ്രതിസന്ധിയുടെ വേരുകൾ വളരെ ആഴത്തിൽ ഓടിയിരുന്നു.
അവ റോമൻസമൂഹത്തിലെ സാമ്പത്തികാടിത്തറയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടതുമായിരുന്നു.
അക്കാലത്തെ മാറിക്കൊണ്ടിരുന്ന പ്രത്യയശാസ്ത്രത്തിൽ
ഇത്‌ പ്രതിഫലിച്ചു.
റോമൻ സമൂഹത്തിന്റെ സാമ്പത്തികാടിസ്ഥാനത്തിന്റെ
തകർച്ച പാട്ടവ്യവസ്ഥയുടെ[കോളനി]ആവിർഭാവവുമായിരുന്നു.
ഈ പ്രത്യയശാസ്ത്ര പ്രതിസന്ധി,
ആദ്യമായും മുഖ്യമായും,
കൃസ്തുമതത്തിന്റെ ആവിർഭാവത്തിലും വ്യാപനത്തിലും ദൃശ്യമായിരുന്നു.
അടിമപ്പണിയും അടിമത്വത്തില്ലും അടിയുറച്ച ഒരു സമ്പട്ഘടനയും അക്കാലത്തെ ആവശ്യങ്ങൾ നിറവേറ്റാൻ പര്യാപ്തമായിരുന്നില്ല.
ഒരടിമക്ക്‌ തന്റെ അദ്ധ്വാനഫലത്തിൽ യാതൊരു താൽപര്യവുമില്ലായിരുന്നു.
എപ്പോഴും അടിമ നിർബന്ധത്തിന്നു വിധേയമായിരുന്നു.
വളരെ ഏറെവരുന്ന അടിമകളുടെ ഫലപ്രദമായ മേൽനോട്ടം ഉറപ്പുവരുത്തുക ഒട്ടുമുക്കാലും അസാദ്ധ്യമായിരുന്നു.
അല്ലെങ്കിൽ വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടുള്ളതായിരുന്നു.
ഈ സ്ഥിതിവിശേഷം അടിമപ്പണിയെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള
വൻ കിട ഭൂ എസ്റ്റേറ്റുകളുടെ വികാസത്തിന്ന് തടസ്സമായിതീർന്നു.
എഡി രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ഉത്തരാർദ്ധത്തിൽ,
അടിമകളുടെ അധികാരാവകാശങ്ങൾ ഒരളുവരെ പരിമിതപ്പെടുത്തുന്ന
നിരവധി നടപടികൾ സ്വീകരിക്കുവാൻ
റോമാചക്രവർത്തിമാർ നിർബന്ധിതരായി.
ഭൂ എസ്റ്റേറ്റുകളിൽ അടിമകൾക്ക്‌ വേണ്ടിയുള്ള
തടവറകൾ നിർത്തലാക്കുകയും അടിമകളെ സ്ഥിരമായി
വിലങ്ങിടുന്നത്‌ നിയമവിരുദ്ധമാക്കുകയും ചെയ്തു.
മാത്രമല്ല, അടിമ ഉടമകൾ തങ്ങളുടെ അടിമകളെ വധിക്കുന്നതും
അവസാനിപ്പിച്ചു.
ഇങ്ങനെ ,യജമാനന്മാരും അടിമകളും തമ്മിലുള്ള ബ്ന്ധത്തിൽ
ഭരണകൂടം കൂടുതൽ സജീവമായ ഒരു പങ്കു വഹിക്കുവാൻ തുടങ്ങി.
മറുവശത്ത്‌ അടിമ ഉടമകൾ തന്നെ അടിമകളെ
പണിയെടുപ്പിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന ചില പ്രചോതനങ്ങൾ നൽകുവാൻ
സ്വയം തയ്യാറായി.
ചിലർ അടിമകളെ വാടകക്ക്‌ കൊടുത്തു.
അടിമകൾ അങ്ങിനെ സമ്പാദിക്കുന്ന കൂലിയിൽ ഒരു ഭാഗം
സ്വന്തമായി എടുക്കുവാൻ അവരെ അനുവധിച്ചു.
കുറേക്കൂടി സാധാരണമായ രീതി അടിമകൾക്ക്‌
ഒരു തുണ്ടു ഭൂമി,ഒരു വർക്ക്ഷോപ്‌,അല്ലെങ്കിൽ ഒരു കട
എന്നീസ്വത്തുക്കൾ ഏതെങ്കിലും നൽകുകയായിരുന്നു.
അങ്ങനെ ഒരു അടിമയ്ക്‌ സ്വന്തം "വ്യാപാരം" നടത്തുവാൻ
സാധ്യമായി;
തന്റെ വരുമാനത്തിൽ ഒരു ഭാഗം അവന്റെ യജമാനന`
ഒരു തരം വെറും പാട്ടം[ക്വിറ്റ്‌ റെന്റ്‌] എന്ന നിലക്ക്‌ നൽകണമെന്നു മാത്രം. എന്നാൽ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട പുതിയ പ്രവണത
"കോളൊനി"[പാട്ടക്കാരൻ]യുടെ കൂടിക്കൂടി വരുന്ന എണ്ണമായിരുന്നു.
ഭൂമി പാട്ടത്തിനെടുക്കുന്നവർക്ക്‌ [സാധാരണ ഗതിയിൽ സ്വതന്ത്രരായവർക്ക്‌ ]
നൽകിപോരുന്ന പേരായിരുന്നു"കോളൊനി".
ഭൂമി പാട്ടത്തിന്ന് കൊടുക്കുന്ന സമ്പ്രദായം ദീർഘകാലമായി നിലനിന്നിരുന്നു. എന്നാൽ അടിമപ്പണിയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ
നടത്തിയിരുന്ന എസ്റ്റേറ്റുകളുടെ നല്ലകാലത്തുപോലും
അത്‌ അത്രയൊന്നും സാർവ്വത്രികമായ നിലയിലായിരുന്നില്ല.
എന്നാൽ ഇപ്പോൾ ഭൂവുടമകൾ വിശേഷിച്ചും വൻ കിട ഭൂവുടമകൾ,
അവരുടെ ഭൂമി കൃഷിചെയ്യാൻ നൂറ്റുകണക്കിന്ന് അടിമകളെ
നിയോഗിക്കുന്നതിന്ന് പകരം അവരുടെ ഭൂമി ചെറിയ തുണ്ടുകളായി
വിഭജിക്കുകയും അവ പാട്ടക്കാർക്ക്‌ പാട്ടത്തിന്ന് കൊടുക്കുകയുമാണ`
തങ്ങൾക്ക്‌ കൂടുതൽ പ്രയോജനകരമെന്ന നിഗമെനത്തിലെത്തി.
ഇങ്ങനെ കാർഷികത്തൊഴിലിന്റെ പുതിയ മാതൃക
അധികമധികം വ്യാപിക്കാൻ തുടങ്ങി.
എ ഡി രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനത്തോടുകൂടി പാട്ടക്കാരും[കോളൊനി]
തുണ്ടു ഭൂമികളുള്ള അടിമകളും[സ്വത്തവകാശമുള്ള]
സ്വതന്ത്രരാക്കപ്പെട്ട അടിമകളും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം
മിക്കവാറും കാണാതായി തുടങ്ങി.
ഇവരെല്ലാം തന്നെ ഏതാണ്ട്‌ ഒരേവിധം വൻ ഭൂവുടമകളെ[സാൾട്ടി] ആശ്രയിച്ചു,
വെവ്വേറെ കളങ്ങളിലോ,
അതെല്ലെങ്കിൽ ഗ്രാമങ്ങളിൽ സ്വന്തം വർക്ക്ഷോപ്പുകളിലോ, കടകമ്പോളങ്ങളിലോ താമസിക്കാനും തുടങ്ങി.
ഇത്തരം ഗ്രാമീണ കർഷകർ സ്വന്തം ഉൾപ്പന്നങ്ങൾ വിൽക്കുകയും അവർക്കാവശ്യമായ ചരക്കുകൾ വാങ്ങുകയും ചെയ്തു.
മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ പ്രതിസന്ധികാലത്ത്‌
നഗര ജീവിതം ഒരു സ്തംഭനാവസ്ഥയിലെത്തി.
വളരെക്കുറച്ചു പണം മാത്രമേ വിതരണത്തിലുണ്ടായിരുന്നുള്ളു.
അപ്പോൾ വൻ ഭൂവുടമകൾ അവരുടെ പാട്ടം
ഉൾപ്പന്നമായി ആ വശ്യപ്പെടാൻ തുടങ്ങി
ഇതിന്റെ ഫലമായി ,
പാട്ടക്കാർ[കോളൊനികൾ]അവരുടെ വിളവിന്റെ ഒരു ഭാഗം[സാധാരണ മൂന്നിലൊന്ന്] യജമാനന്മാർക്ക്‌ മാറ്റി വെക്കുവാൻ തുടങ്ങി.
യജമാനന്റെ ഭൂമിയിൽ
പ്രതിവർഷം 6 മുതൽ 12 വരെ ദിവസങ്ങൾ ജോലിചെയ്യാനും
അവർ നിർബന്ധിതരായി.
ഇത്‌ പാട്ടക്കാരുടെ മീതെ കെട്ടുപാടുകളുണ്ടാക്കി.
നാലാം നൂറ്റാണ്ടിൽ കോൺസ്റ്റൈന്റെൻ ചക്രവർത്തിയുടെ
ഭരണകാലത്ത്‌ ഇത്‌ വ്യവസ്ഥാപിതമാക്കുകയും
അതിനനുസരിച്ചു നിയമ മുണ്ടാക്കുകയും
പാട്ടക്കാരന്റെ സ്ഥിതി ഏറെക്കുറെ അടിയാന്റേതിന്ന് തുല്യമായി.
എങ്കിലും വല്ലിപ്പണിയിൽ കഴിയുന്ന പാട്ടക്കാരന്റെ ജോലി
പലകാരണങ്ങളാലും അടിമയുടെ ജോലിയേക്കാൾ മെച്ചപ്പെട്ടതായിരുന്നു; തൊഴിലുപകരണങ്ങളുടെ ഉടമയായ പാട്ടക്കാരൻ
അവയെ കൂടുതൽ ജാഗ്രതയോടെ സൂക്ഷിച്ചു.
മാത്രമല്ല ,
അയാളുടെ ഉൽപന്നത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗം മാത്രം യജമാനന്നു നൽകിയാൽ മതിയാകുമായിരുന്നതുകൊണ്ട്‌
തന്റെ അദ്ധ്വാനഫലത്തിൽ അയാൾക്ക്‌ കൂടുതൽ സ്ഥാപിത താൽപര്യമുണ്ടായിരുന്നു.
ഈ വസ്തുതകളെല്ലാം ഒരു യാഥാർത്ഥ്യം ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നു.
അടിമ ഉടമ സമ്പഠ്ഘടനയും അടിമവ്യവസ്ഥയും
കാലഹരണപ്പെട്ടിരിക്കയാണ`.
തൽസ്ഥാനത്ത്‌ പുതിയതും കൂടുതൽ ഫലപ്രദവുമായ
ഒരു സമ്പട്ഘടനയുടേയും അധ്വാനത്തിന്റേയും രൂപം പുറത്തുവരും .
റോമൻ അടിമത്ത സമൂഹത്തിലെ
അത്യഗാധമായ സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധിയുടെ സാരാംശം ഇതായിരുന്നു.
എ ഡി ഒന്നാം നൂറ്റാണ്ടിലെ റോമാ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ
പ്രതിസന്ധിയുടെ പ്രത്യയശാസ്ത്ര പ്രകാശനമായി
ക്രിസ്തുമതം ആവിർഭവിച്ചു.
എന്നാൽ രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനം മുതലാണ`
അത്‌ അതിവേഗം വ്യാപിച്ചത്‌ .
നിരവധി ദേവന്മാരും ദേവതകളും ബാലിശമായ വിശ്വാസങ്ങളും
അനുഷ്ടാനങ്ങളും അടങ്ങിയതായിരുന്നു
റോമാക്കാരുടെ പഴയ മതം.
സമൂഹത്തിന്റെ ആധ്യാത്മികാവശ്യങ്ങൾ തൃപ്തിപ്പെടുത്താൻ
ഇതു മതിയായിരുന്നില്ല.
രാജപൂജാവ്യവസ്ഥ-ചക്രവർത്തിമാർ തന്നെ
ഈ പൂജാവ്യവസ്ഥയെ വൻ തോതിൽ ആശ്രയിച്ചു-
മേൽ പറഞ്ഞ വിടവ്‌ നികത്താൻ തീരെ പര്യാപ്തമല്ലായിരുന്നു.
ഇക്കാരണത്താൽ ,റോമിൽ നിരവധി
പൗരസ്ത്യാരാധനാ വിശ്വാസവ്യവസ്ഥകൾ വേരുപിടിക്കുവാനും
പ്രചാരം നേടുവാനും തുടങ്ങി-
ഈജിപ്ഷ്യൻ ദേവതയായ ഐസിസ്‌,
പേർഷ്യൻ ദേവനായ മിത്രാസ്‌,
യഹൂദദേവനായ യഹോവ
എന്നിവരും ഇങ്ങനെ പ്രചാരം നേടി.
ഏറ്റവും ഒടുവിൽ ക്രിസ്തുമത സിദ്ധാന്തവും രംഗത്തുവന്നു.
ഈ പുതിയ മതത്തിന്റെ സ്ഥാപകൻ
നസ്രേത്തിലെ ഈശോയായിരുന്നു.
താൻ ദൈവ പുത്രനാണെന്നും മനുഷ്യരാശിയുടെ രക്ഷകനാണെന്നും
അദ്ദേഹം അവകാശപ്പെട്ടു.
അദ്ദേഹം എങ്ങനെ ശിഷ്യന്മാരാൽ അനുഗമിക്കപ്പെട്ടു എന്നും
അത്ഭുതങ്ങൾ പ്രവർത്തിച്ചു എന്നും
ജനങ്ങൾക്ക്‌ എങ്ങിനെ ധർമോപദേശങ്ങൾ നൽകി എന്നും
മറ്റും ക്രിസ്തുവിന്റെ കഥ വിവരിക്കുന്നുണ്ട്‌;
യേശുക്രിസ്തുവിനെ പിന്നീട്‌ ബന്ധനസ്തനാക്കുകയും
വേദനാപൂർണ്ണവും മാനം കെടുത്തുന്നതുമായ രീതിയിൽ
ക്രൂശിക്കുകയും ചെയ്തു.
മൂന്നാം ദിവസം
എങ്ങനെ ക്രിസ്തു ഉയർത്തെഴുന്നേറ്റു എന്നും
സ്വർഗാരോഹണം നടത്തി എന്നും കഥയിൽ വിവരിക്കുന്നുണ്ട്‌.
പുതിയ മതത്തിന്റെ വിശ്വാസികൾ
യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ ഭൂമിയിലെ ജീവിതം സംബന്ധിച്ച്‌ പ്രചരിപ്പിച്ച കഥ അങ്ങിനെയായിരുന്നു.
പാലസ്തൈനിൽ വളരുകയും
റോമാസാമ്രാജ്യത്തിന്റെ മറ്റു നഗരങ്ങളിലേക്ക്‌ വ്യാപിക്കുകയും
ചെയ്ത ക്രിസ്തുമതം നിരവധി വിശ്വാസികളെ ആകർഷിച്ചു.
ആദിമ ക്രിസ്ത്യൻ സമുദായത്തിലെ
ലളിത ജീവിതവും മരണാനന്തര ജീവിതത്തിലുള്ള വിശ്വാസവുമായിരുന്നു
ഇതിന്നു കാരണാം.
ക്രിസ്ത്യൻ സമുദായങ്ങളിൽ ചേർന്നവരിൽ
ഏറിയ കൂറും ദരിദ്രവിഭാഗങ്ങളിൽ പ്പെട്ടവരായിരുന്നു-
ദരിദ്ര കർഷകർ,
സ്വാതന്ത്ര്യം നേടിയ അടിമകൾ,
അടിമകൾ എന്നിവർ.
ഇത്‌ സാമ്രാജ്യാധികാരികളിൽ നമ്പിച്ച സംശയം ഉണർത്തുകയും
അവർ ക്രിസ്തുമതാനുയായികളെ പീഡിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു.
എങ്കിലും പുതിയ മതം അതിവേഗത്തിലാണ` വ്യാപിച്ചത്‌.
രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടിൽ റോമൻ സമുദയത്തിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ
കൃസ്ത്യൻ സമുദായങ്ങൾ ഏകോപിപ്പിച്ചതോടെ
കൃസ്തുമതത്തിന്റെ വികാസത്തിൽ ഒരു പുതിയ ദശ ആരംഭിച്ചു.
പുതിയ മത നേതൃത്വത്തിന്റെ പൗരോഹിത്യാധിപത്യം
കൂടുതൽ സങ്കീർണ്ണമായിത്തീർന്നു.
ഭിഷപ്പന്മാർ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുകയും
സമുദായത്തിന്റെ സമ്പത്തികകാര്യ ചുമതല വഹിക്കാൻ
ഡീക്കൺ എന്ന പദവി സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു.
സമുദായങ്ങളുടെ സാമൂഹ്യഘടനയും പതുക്കെ മാറാൻ തുടങ്ങി;
റോമാ സമുദായത്തിലെ ഉയർന്ന വർഗ്ഗങ്ങളിലെ അംഗങ്ങളിൽ
കൂടുതൽ പേർ മത പരിവർത്തനം നടത്തി.
ഇങ്ങനെ ഒരു ശക്തമായ സംഘടന ക്രമേണ രൂപം പ്രാപിക്കുകയും
പിന്നീടത്‌ കൃസ്തു സഭയായിത്തീരുകയും ചെയ്തു .
മനുഷ്യൻ അനുസരണ ശീലമുള്ളവരായിരിക്കണമെന്നും
"ഈ ലോകത്തിലെ മായ"യിൽ ഭ്രമിക്കരുതെന്നും
തങ്ങളുടെ എല്ലാകഷ്ടപ്പാടുകൾക്കും
ഫലം സ്വർഗ്ഗത്തിൽ കിട്ടുമെന്നും ആഹ്വാനം ചെയ്തു.
ഈ പുതിയമതം
തങ്ങളുടെ കൈകളിൽ പ്രയോജനകരമായ ഒരു കരുവായിതീരുമെന്ന്
റോമാ ഗവൺമന്റും ചക്രവർത്തിമാരും ക്രമേണ മനസ്സിലാക്കി.
ഇക്കാരണത്താൽ
സഭയും ഭരണക്കൂടവും തമ്മിലുള്ള അകൽച്ച ഇല്ലാതാവുകയും
അവസാനമായി ക്രിസ്തു മതം
രാഷ്ട്രമതമെന്ന നിലയിൽ ഔദ്യോഗികമായി അംഗീകരിക്കുകയും ചെയ്തു.
സഭയുടേയും രാഷ്ട്രത്തിന്റേയും സ്വാധീനമേഖലകൾ
തമ്മിൽ തിരിക്കുന്ന അതിരു നിർണ്ണയിക്കപ്പെട്ടു;
കൃസ്തു സ്വർഗ്ഗത്തിലെ രാജാവായും,
റോമാചക്രവർത്തി
ഭൂമിയിലെ സാമ്രജ്യ ഭരണാധികാരിയായും അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടു.