എ ഡി മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ടിൽ അടിമത്ത വ്യവസ്ഥയുടെ ശിഥിലീകരണം ഹാൻ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ തകർച്ചക്കിടയാക്കി.
സാമ്രാജ്യത്തിൽ ഹാൻ ഗോത്രക്കാർ പാർത്തിരുന്ന മധ്യ മേഖലകളിലെ രാഷ്ട്രീയാധപ്പതനത്തിന്ന് അതു വഴി വെച്ചു.
ഹാൻ സാമ്രാജ്യത്തിനുള്ളിൽ (യെല്ലോ നദീ തടം)ആത്യന്തികമായി ,വെയ്‌ രാഷ്ട്രം സ്ഥാപിതമായി.അതേ സമയം ഒരുകാലത്ത്‌ ഹാൻ സാമ്രാജ്യത്തിൽ തന്നെ ഉൾപ്പെട്ടിരുന്ന യാങ്ങ്സെ നദീതട പ്രദേശത്ത്‌ വൂ,ഷൂ എന്നീ രാജ്യങ്ങൾ ആവിർഭവിക്കുകയും ചെയ്തു.
അങ്ങിനെ മധ്യകാല ചൈനയിൽ രണ്ടു പ്രധാന കേന്ദ്രങ്ങൾ ഉണ്ടായി തീർന്നു.
വളരെയേറെ പ്രദേശം കൃഷിചെയ്യാതെ കിടന്നിരുന്ന ദക്ഷിണ പ്രദേശത്ത്‌ വികസനം വളരെ സാവധാനത്തിലായിരുന്നു.
എന്നാൽ നാടോടികളുടെ ആക്രമണത്തിന്നെതിരായി കോട്ടകൾ കെട്ടുകയും കൃഷിക്കു വേണ്ടി ജലസേചനത്തോടുകൾ ഉണ്ടാക്കുകയും വേണ്ടി വന്ന വടക്കൻ പ്രദേശത്ത്‌ ഒരു കേന്ദ്രീകൃത രാഷ്ട്രം ആവിർഭവിക്കുകയും കൂടുതൽ വേഗത്തിൽ അതു വികസിക്കുകയും ചെയ്തു.
വടക്ക്‌ ,ത്‌ സിൻ സ്റ്റേറ്റിൽ ,എ ഡി മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ടിൽ തന്നെ പുതിയ ഫ്യൂഡൽ ചൂഷണ രൂപത്തിലേക്കുള്ള പരിവർത്തനം ആരംഭിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു .
കമ്യൂൺകർഷകരിൽ ചിലരും അടിമകളും ആശ്രിത കർഷകരായിത്തീർന്നു.
കരുത്തരായിരുന്ന അടിമയുടമകളുടെ സായുധ പരിവാരങ്ങൾക്ക്‌ ഭൂമി അനുവധിച്ചു കൊടുത്തിരുന്നു.
മുൻ അടിമകളുടേതിനേക്കാൾ കൂടുതൽ അനുകൂലമായ വ്യവസ്ഥകളിലാണിങ്ങനെ ഭൂമി നൽകിയത്‌. -അതേ അവസരത്തിൽ ,എ ഡി 280 മുതൽ പരമ്പരാഗതമായി ഭൂമി പതിച്ചു കൊടുക്കുന്ന വ്യവസ്ഥ നിലനിന്നിരുന്നു.
ഈ ചട്ടക്കൂടിന്നകത്തു ഒരു വിഭാഗം കർഷകർ ഗവൺമന്റിന്റെ നിലങ്ങളിൽ ഫൂഡൽ രീതിയിലിള്ള പാട്ടക്കാരായിതീർന്നു.(നികുതികൾ നൽകുക ,സ്റ്റേറ്റുവക ഭൂമികൾ കൃഷി ചെയ്യുക ,സൈനിക സേവനം നടത്തുക തുടങ്ങിയവ കുടിയായ്മയുടെ അടിസ്ഥാനവുമായിരുന്നു).
അതേവസരത്തിൽ പുതിയ ഫ്യൂഡൽ ബ്യൂറോക്രസിയുടെ ചട്ടക്കൂടിനകത്തെ ഉദ്യോഗസ്ഥന്മാർക്ക്‌ അവർ ജോലിയിലിരിക്കുന്നിടത്തോളം കാലം കൂടുതൽ നിലങ്ങൾ നൽകപ്പെട്ടു .
രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനത്തിലും മൂനാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ആരംഭത്തിലും നടന്ന യുദ്ധങ്ങളിൽ ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട ഭൂ എസ്റ്റേറ്റുകളിൽ ഭൂ രഹിതരായ കർഷകർക്ക്‌ ഭൂമി പതിച്ചു കൊടുക്കാനുള്ള ഒരു ഭൂ ശേഖരമായിത്തീർന്നു.
എന്നാൽ യെല്ലോ നദീതടത്തിൽ ഈ പുതിയ ഫ്യൂഡൽ ബന്ധങ്ങൾ ഉറക്കുന്നതിന്ന് മുമ്പ്‌ അവയെ നാടോടി ഗോത്രങ്ങൾ (ഹൺ, ടോബ തുടങ്ങിയവ)ആക്രമിക്കുകയും ത്‌ സീൻസ്റ്റേറ്റ്‌ നശിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു.
ഹാൻ രാഷ്ട്രങ്ങൾ തകർച്ച കൂടാതെ അവശേഷിച്ചത്‌ യാങ്ങ്സേ തടത്തിൽ മാത്രമായിരുന്നു.
അവിടെ ഫ്യൂഡൽ ബന്ധങ്ങൾ താരതമ്യേന പതുക്കെയാണു രൂപം കൊണ്ടതും .
നാടോടികൾ വടക്കൻ പ്രദേശങ്ങൾ വ്യാപകമായി കൊള്ളയടിച്ചു നശിപ്പിച്ചു എങ്കിലും തുടർന്ന് അവർ ഹൺ ഗോത്രക്കാരുമായി ഇടകലർന്ന് ജീവിച്ചു.അവസാനം അവരുമായി തികച്ചും ഇടചേരുകയും ചെയ്തു,
ഇത്‌ ഫ്യൂഡൽ ബന്ധങ്ങളുടെ ആവിർഭാവത്തിന്ന് വഴി തെളിച്ചു.
അതേ അവസരത്തിൽ ഭൂമിയുടെ സ്റ്റേറ്റ്‌ ഉടമസ്ഥത തുടരുകയും ചെയ്തു.
വമ്പിച്ച ജലസേചനത്തോടുകളുടെ ശരിയായ സംരക്ഷണം ഉറപ്പു വരുത്തേണ്ടതിന്റേയും നാടോടികൾക്കെതിരായി കൂട്ടായി ചെറുത്തു നിൽക്കേണ്ടതിന്റേയും ആവശ്യം ഒരു വൻ കിട കേന്ദ്രീകൃത രാഷ്ട്രത്തിന്റെ സൃഷ്ടിയെ സഹായിച്ചു,
അതിന്ന് പ്രധാനമായും പി'ന്തുണ നൽകിയത്‌ ചെറു കിടക്കാരും സാമാന്യം ഭേദപ്പെട്ടവരുമായ ഭൂവുടമകളായ യോദ്ധാക്കളായിരുന്നു. അവരുടെ ഭൂ എസ്റ്റേറ്റുകൾ സേവന വ്യവസ്ഥകളെ ആശ്രയിച്ചാണിരുന്നത്‌ ബുദ്ധ മതക്കാരായ ശക്തരായ ഭൂവുടമകളെ നിഷ്ക്കാസനം ചെയ്യുന്നതിൽ ഇവർ സുപ്രധാനമായ ഒരു പങ്കുവഹിച്ചു.
വടക്കൻ വേയിലെഹാൻ തോബാ സ്റ്റേറ്റിൽ(അഞ്ചാം നൂറ്റാണ്ടിലും ആറാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ആദ്യ പകുതിയിലും)ഭൂമി അനുവദിക്കുന്നത്‌ സംബന്ധിച്ച്‌ പുതിയതും കൂടുതൽ ക്രമീകൃതവുമായ വ്യവസ്ഥ ഏർപ്പെടുത്തിയിരുന്നു;
കൃഷിക്കാർ അവരുടെ കൈവശ ഭൂമിക്ക്‌ പ്രതിഫലമായി ഗവണ്മേന്റ്‌ ഭൂമിയിൽ നിർബന്ധിത അദ്ധ്വാനം ചെയ്യുക എന്നത്‌ മാറ്റി നികുതി ഏർപ്പെടുത്തി
ഇതിന്റെ ഒരു ഭാഗം ഗവൺമന്റിന്നും ,ബാക്കി പ്രസ്തുത പ്രദേശത്തെ ഭരണ ച്ചുമതല വഹിക്കുന്ന ഓദ്യോഗസ്ഥന്മാർക്കും വിഭജിച്ചു കൊടുക്കുകയും ചെയ്തു.
ഗവൺമന്റു ഭൂമിയോടൊപ്പം സ്വകാര്യ സ്വത്തും തുടർന്ന് നില നിന്നു.ഈ സ്വകാര്യ ഭൂ എസ്റ്റേറ്റുകകളിൽ കൃഷി ചെയ്തത് ആശ്രിത കർഷകരായിരുന്നു.
സ്വകാര്യ എസ്റ്റേറ്റുകളിൽ മുഖ്യ ചൂഷണരൂപം കടുത്തതും അസഹനീയവുമായിരുന്ന പാട്ടമായിരുന്നു.
കൃഷിക്കാർ അവരുടെ വിളവിൽ ഏതാണ്ട്‌ പകുതി ആ ഇനത്തിൽ നൽകണമെന്നായിരുന്നു വ്യവസ്ഥ നിബന്ധിതവും ഒഴിച്ചുകൂടാൻ പാടില്ലാത്തതുമായിരുന്നു ഇത്‌ .
തൊഴിലിനെ ചൂഷണം ചെയ്യുന്നതിൽ കൂടുതൽ പുതിയതും പുരോഗമന പരവുമായ രൂപങ്ങൾ ഏർപ്പെടുത്തിയത്‌ വടക്കൻ ഭാഗത്തെ ദൃഡീകരിക്കാൻ സഹായിച്ചു.
അതേ സമയം,ഫ്യൂഡൽ സ്റ്റേറ്റ്‌ സ്വത്തിന്റെ ആവിർഭാവം കൂടുതൽ സാവകാശത്തിലാവുകയും ഭൂവുടമകളുടെ കുലീനാധിപത്യം അപ്പോഴും കൂടുതൽ ശക്തമായിരിക്കുകയും ചെയ്തു.
ദക്ഷിണ സ്റ്റേറ്റിനെ 589-ൽ വടക്കൻ സ്റ്റേറ്റ്‌ കീഴടക്കുകയും ചെയ്തു.
ഒരു പുനരേകോപിത ചൈനയിൽ ,സൂയി രാജ വംശത്തിന്റെ ഭരണ കാലത്ത്‌ ,
ഭൂമി പതിച്ചു കൊടുക്കുന്നത്‌ സംബന്ധിച്ച്‌ പുത്യ വ്യവസ്ഥ തെക്കോട്ടും വ്യാപിച്ചു.
അതു പോലെത്തന്നെ ചൂഷണ രീതികളും ചൈനയിലെങ്ങും ഏകരൂപ മാക്കപ്പെട്ടു.
സ്റ്റേറ്റിനോടുള്ള വിധേയത്വ മായിരുന്നു ഔദ്യോഗിക മതമായ കൺഫ്യൂഷനിസത്തിന്റെ പ്രധാന സിദ്ധാന്തം .
സൂയി വംശത്തിന്റെ കീഴിൽ നടപ്പിലാക്കപ്പെട്ട ഹാൻ ഭൂമികളുടെ ഏകീകരണത്തെ തുടർന്നു പിടിച്ചടക്കൽ യുദ്ധങ്ങളുടെ ഒരു കാലഘട്ടം ആരംഭിച്ചു.
വൻ തോതിലുള്ള നിർമ്മാണ പദ്ധതികൾ തുടങ്ങി വച്ചു.
യെല്ലൊ-യാങ്ങ്ട്സെ നദികളെ തമ്മിൽ ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന വൻ കനാൽ പദ്ധതി പൂർത്തിയാക്കി.
ഗവൺമന്റ്‌ ഭൂമികളിലെ തൊഴിൽ സേവനങ്ങൾ വൻ തോതിൽ അധികമാക്കിയതിനാൽ വമ്പിച്ചകലാപങ്ങൾ പൊട്ടിപ്പുറപ്പെടുകയുണ്ടായി.
സൂയി വംശത്തെ പിൻ തുടർന്ന ടാംഗ്‌ വംശത്തിലെ (618-907)ചക്രവർത്തിമാർ ചൂഷണത്തിന്റെ ഫ്യൂഡൽ-ഉദ്യോഗസ്ഥ വ്യവ്സ്ഥ അന്യൂനമാക്കാനുള്ള ശ്രമം തുടേന്നു.
വിരുത്തിപ്പണി(റോഡ്‌ സംരക്ഷണം ,പൊതു സ്ഥലം സൂക്ഷിപ്പ്‌ തുടങ്ങി പ്രതിഫലം കൂടാതെ കുടിയാൻ ചെയ്യുന്ന ജോലി)വെട്ടിക്കുറക്കപ്പെട്ടു .
പാട്ടവും നികുതികളും പിരിക്കുന്നത്‌ പുനസംഘടിപ്പിക്കപ്പെട്ടു.കച്ചവടക്കാർക്കും കൈത്തെഴിലുകാർക്കും സ്റ്റേറ്റ്‌ അടിമകൾക്കും ഭൂമി അനുവദിക്കപ്പെട്ടു.
ഈ കാര്യങ്ങൾ കർഷക കലാപകാരികളുടെ വേലിയേറ്റത്തിന്ന് ഒരറുതി വരുത്താൻ സഹായിക്കുകയും സാമ്പത്തികവും സംസ്കാരികവുമായ പുരോഗതിക്കും ,കച്ചവടത്തിന്റേയും കൈത്തൊഴിലിന്റേയും വിപുലീകരണത്തിന്ന് സഹായിക്കുകയും ചെയ്തു .
ഈ പുരോഗതി ന ല്ലൊരു പരിധിവരെ നേടിയെടുത്തത്‌ ഹാൻ വംശക്കാരല്ലാത്ത ജനതയുടെ വിട്ടു വീഴ്ചയില്ലാത്ത ചൂഷണത്തിലൂടെയാണ്.
ഈ പുതിയ നയങ്ങൾ നടപ്പിലാക്കുവാൻ വേണ്ടി അങ്ങേയറ്റം കെട്ടു പിണഞ്ഞ ഒരു ഭരണ സംവിധാനം സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടു.
ഇതിന്റെ പ്രവർത്തനം കണ്ണിലെണ്ണയുമൊഴിച്ചിരുന്ന ഒരു സംഘം ഇൻസ്പെക്റ്റർ മാരെ ബോധ്യപ്പെടുത്തണ മായിരുന്നു.
ഇവർക്ക്‌ പിൻ ബലമായി ഹാൻ കർഷരിൽ നിന്ന് റിക്രൂട്ട്‌ ചെയ്യപ്പെട്ട കാലാൾപ്പടയും പിടിച്ചടക്കപ്പെട്ട ദേശങ്ങളിലെ കുതിരപ്പടയും അടങ്ങുന്ന ഒരു സൈന്യം സജ്ജരായി നിന്നു.
ടാംഗ്‌ വംശം ദക്ഷിണ മംഗോളിയയിലും ദക്ഷിണ മഞ്ചൂറിയയിലും താറിം നദിയുടേയും അപ്പർ യാംഗ്‌ സേ യുടേയും തടങ്ങളിലും യുദ്ധങ്ങൾ നടത്തി.
ഈ യുദ്ധങ്ങൾ ചൈനയുടെ സമ്പത്ഘടനയെ തുരങ്കം വെച്ചു .
8-ആം നൂറ്റാണ്ടിൽ പരമ്പരാഗത ഭൂവുടമസ്ഥതയുടെ വളർച്ചമൂലം ഈ സമ്പത്ഘടന മൗലികമായ ഒരു മാറ്റത്തിന്ന് വിധേയമായിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
മാത്രമല്ല ,നികുതി നൽകുന്ന കർഷകരെ അടിയാന്മാരെന്ന നിലയിൽ അക്കാലത്ത്‌ വർദ്ധിച്ചു വരുന്ന തോതിൽ വ്യക്തികളായ
ഭൂ പ്രഭുക്കന്മാരുടെ സേവനത്തിൽ എടുത്തുകൊണ്ടിരിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു.
യുദ്ധങ്ങൾ രാജ്യത്തെ അങ്ങേയറ്റം ദുർബ്ബലമാക്കി.
കേന്ദ്ര സംവിധാനത്തെ അവ ക്ഷയിപ്പിച്ചു .
നാടോടികളായ അതിക്രമികൾ ഏൽപിച്ച ഒട്ടനവധി തോൽ വി കാരണം ഭൂവുടമസ്ഥ ബ്യൂറോക്രസിയുടെ രാഷ്ട്രീയപദവി എന്നന്നേക്കുമായി തകർന്നു.
ദക്ഷിണ പ്രദേശത്തെ തോൽപ്പിക്കപ്പെട്ട ജനതകൾ (വിയറ്റ്നാം കാരെപ്പോലെയുള്ളവർ )അവരുടെ സ്വാതന്ത്ര്യം വീണ്ടെടുത്തു.
തുടർന്നു പ്രാദേശിക ഗോത്രനായകന്മാർ ശക്തരായ ഭൂവുടമകളായി തീർന്നു .
അവർ സ്വതന്ത്രരാണെന്നു സ്വയം പ്രഖ്യാപിക്കുകയും ചെയ്തു.
ഈ സാഹചര്യങ്ങളിൽ സ്വകാര്യ ഭൂവുടമസ്ഥത അതിവേഗം വ്യാപിച്ചു .
അതനുസരിച്ചു സ്റ്റേറ്റിന്റെ വരുമാനം കുറയുകയും ചെയ്തു.
ഭൂമി പതിച്ചുകൊടുക്കുന്ന വ്യവസ്ഥ പുനസ്ഥാപിക്കുവാൻ സാദ്ധ്യമല്ലാത്തതിനാൽ ഫ്യൂഡൽ നായകന്മാരുടെ എസ്റ്റേറ്റുകളെ സംബന്ധിച്ച അവരുടെ ഉടമസ്ഥത ഭാഗികമായി ഗവണ്മന്റിന്ന് അംഗീകരിക്കേണ്ടതായിവന്നു.
അതുപോലെ തന്നെ അടിയാന്മാരുടെ മേലുള്ള അവരുടെ അധികാരവും അംഗീകരിക്കേണ്ടി വന്നു.
(തങ്ങളുടെ എസ്റ്റേറ്റുകളിൽ തമസിക്കുന്ന കർഷകരിൽ നിന്നും അവർ അപ്പോൾ തന്നെ നികുതി പിരിച്ചെടുത്തിരുന്നു)
മാത്രമല്ല ,ഏതു വലിപ്പത്തിലുള്ള ഭൂ എസ്റ്റേറ്റുകളുടെ ഉടമയാകാനുള്ള അവകാശവും അംഗീകൃതമായി.
മറ്റു ഫ്യൂഡൽ രാഷ്ട്രങ്ങളിലെന്നപോലെ ചൈനയിലും
പുതിയ സമ്പത്‌ വ്യവസ്ഥയുടെ വികാസം ചെറു കിടയും ഇടത്തരവുമായ ഭൂ എസ്റ്റേറ്റുകളുടെ എണ്ണം കൂട്ടുന്നതിന്നിടയാക്കി.
ഇവയുടെ ഉടമകൾ കർഷകരുടെ അദ്ധ്വാനം നേരിട്ട്‌ ചൂഷണം ചെയ്തു.
എന്നാൽ ജലസേചനപദ്ധതികളെ കാത്തു സൂക്ഷിക്കേണ്ടതായും നാടോടികളായ അതിക്രമികൾക്കെതിരായി ഫലപ്രദമായ പ്രധിരോധ നടപടികൾ എടുക്കേണ്ടതായും വന്നു.
(ചൈനയിൽ ഇത്‌ വിശേഷിച്ചും മർമ പ്രധാന്യമുള്ളതായിരുന്നു.)
അതുകാരണം ഇവിടെ ബ്യൂറോക്രസി അപ്രത്യക്ഷമായില്ല.
ഫ്യൂഡൽ കാലഘട്ടത്തിന്റെ പ്രാരംഭദശയിൽ
വിദൂര പൂർവ്വ ദേശത്തെ മറ്റു രാഷ്ട്രങ്ങളിൽ നിന്നും തികച്ചും ഭിന്നമായിരുന്നു ഇവിടുത്തെ നില.
9-ആം നൂറ്റാണ്ടിൽ ടാംഗ്‌ വംശത്തിന്റെ കീഴിൽ പുതുതായി ആവിർഭവിച്ച ഭൂവുടമകൾ ഫ്യൂഡൽ ബ്യൂറോക്രസിയോടൊപ്പം കർഷകരെ ചൂഷണം ചെയ്തു.
കർഷകരും പിടിച്ചടക്കപ്പെട്ട ജനതകളും ഇതിന്നെതിരായി
നിരവധി കലാപങ്ങൾ കൂട്ടി .
881-ൽ ഹ്വാംഗ്‌ ചാ വോ കലാപകാരികൾ തലസ്ഥാന നഗരമായ ചാങ്ങ്‌-ആൻ പിടിച്ചടക്കി.
പിന്നീട്‌ കലാപം അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ടു.
ഇതിനെ തുടർന്നു ദ്വിമുഖ ചൂഷണ സംമ്പ്രദായം റദ്ദാക്കുകയും അധികാരം ക്രമേണ ശക്തരായ പ്രഭുക്കളുടെ കൈകളിൽ സാന്ദ്രീകരിക്കുകയും ചെയ്തു.
ഇവർക്കാകട്ടെ ശക്തമായ ഒരു ഭരണകൂട സംവിധാനത്തെ ആശ്രയിക്കേണ്ട ആവശ്യമില്ലായിരുന്നു.
7-ഉം 8-ഉം 9-ഉം നൂറ്റാണ്ടുകൾ ചൈനീസ്‌ സംസ്കാരത്തിന്റെ മഹത്തായ വസന്ത കാലമായിരുന്നു.
വെടിമരുന്നു കണ്ടു പിടിച്ചതും കടലാസും പിഞ്ഞാണവും നിർമ്മിക്കാനുള്ള സാങ്കേതിക വിദ്യ പരുവപ്പെടുത്തിയതും തടിയിൽ അക്ഷരങ്ങളും മറ്റും കൊത്തി അച്ചടിക്കുന്ന സമ്പ്രദായം കണ്ടുപിടിച്ചതുമെല്ലാം ഇക്കാലത്തായിരുന്നു.
സ്കൂളുകളുടെ സംഖ്യ വർദ്ധിച്ചു,അക്കാദമികൾ സ്ഥാപിതമായി,ഗണിതശാസ്ത്രം ,ജ്യോതിശ്ശാസ്ത്രം,ഭൗതികം,ഭൂമിശാസ്ത്രം,ചരിത്രം എന്നീ മണ്ഢലങ്ങളിൽ നിരവധി പ്രമുഖ കണ്ടുപിടിത്തങ്ങൾ ചൈനീസ്‌ പണ്ഢിതന്മാർ നടത്തി.
ടാംഗ്‌ വംശത്തിന്റെ ഭരണം മഹാ കാവ്യങ്ങളുടെ ഒരു കാലഘട്ടമായും ഉയർന്നു നിൽക്കുന്നു.
ലിപോ,തുഫു,പോചൂയി എന്നിവരുടെ കാലഘട്ടമായിരുന്നു അതു .താംഗ്‌ ഷുവാൻ-ചി(അത്ഭുതങ്ങളുടെകഥകൾ)അക്കാലത്തെ സാഹിത്യ സംഭാവനയായിരുന്നു.
കൽപ്പിത ക്ഥാസാഹിത്യത്തിന്റെ ആദ്യത്തെ ഗണനീയമായ ശ്രമമായിരുന്നു ഇതു .
ഈ എഴുത്തുകാരിൽ ഒട്ടനവധിപേരുടെ കൃതികളിൽ യഥാർത്ഥലോകത്തോടുള്ള ഒരു ഭൗതികാത്മക സമീപനം ദൃശ്യമായിരുന്നു.
ചിത്ര കലയിലും ശിൽപകലയിലും പുതിയ സരണികൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു.
പ്രധിഭാ ധനരായ നിരവധി കലാകാരന്മാർ പ്രശസ്തരാവുകയും ചെയ്തു.
10-ആം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ആദ്യ പകുതി ,ചൈനക്കാരും തുർക്കിക്‌ വംശജരും തായ്‌ വംശക്കാരും മറ്റുമായ കരുത്തന്മാരായ ഭൂവുടമകളും യുദ്ധ പ്രഭുക്കളും തമ്മിൽ നടന്ന യുദ്ധങ്ങൾ നിറഞ്ഞതായിരുന്നു.
പഴയ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ നാശനഷ്ടങ്ങളിന്മേൽ നിരവധി രാജ്യങ്ങൾ ഉയർന്നു.
അവയിൽ ഏറ്റവും കരുത്തുറ്റത്‌ ഖൈത്താൻ ഗോത്രം സ്ഥാപിച്ചതായിരുന്നു
യെല്ലോ നദീ തടത്തിൽ ഖൈത്താന്മാരുടെ കടന്നാക്രമണം ചൈനയിലെ പ്രബലരായ ഭൂവുടമകൾ തമ്മിൽ ഒട്ടൊക്കെ സഹരണം ഉളവാക്കി.
ഇവർക്ക്‌ നഗരങ്ങളുടേയും പൗരോഹിത്യത്തിന്റേയും പിൻ തുണയുണ്ടായിരുന്നു.
പക്ഷേ കേന്ദ്രീകരണത്തിലേക്കുള്ള ഈ പുതിയ പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ പിന്നിലെ മുഖ്യ പ്രേരക ശക്തി ധനികരിലെ ചെറുകിടയും ഇടത്തരവുമായ ഭൂവുടമകളായ യോദ്ധാക്കളായിരുന്നു.
അവർ ചാവേ ക്വാംങ്ങ്‌ യിൻ എന്നയാളെ ചക്ര വർത്തിയാക്കി.
സുംഗ്‌ വംശം(960-1279)സ്ഥാപിച്ചത്‌ ഈ ചക്ര വർത്തിയാണു. കേന്ദ്രീകരണത്തിലേക്കുള്ള പ്രസ്ഥാനത്തിൽ കൂടുതൽ വികസിതമായ ഒരു സമ്പത്ഘടനയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ പുതിയ കാലഘട്ടം ആരംഭിച്ചു.
ടാംഗ്‌ വംശത്തേക്കാൾ ചെറിയൊരു ഭൂപ്രദേശത്താണു സുംഗ്‌ വശം ഭരണം നടത്തിയത്‌ .
യെല്ലോ നദിയുടേയും ,യാംഗ്‌ സെയുടേയും ഹ്‌ സി ച്യംഗിന്റേയും തടങ്ങളിലെ ഭൂപ്രദേശത്താകെ വംശീയമായും സാമൂഹ്യമായും ഏക ജാതീയമായ ഒരു ജനതയാണു (ചൈനീസ്‌) പാർത്തിരുന്നത്‌.
സൂംഗ്‌ രാഷ്ട്രത്തിന്റെപുരോഗതി ഖൈത്താൻ,താംഗൂത്‌ ,തായ്‌ തുടങ്ങിയജനതകളുട്‌ ആക്രമണമ്മൂലം തടയപ്പെട്ടു.
പ്രബലമായ ഭൂവുടമകളും ,ചെറുകിടയും ഇടത്തരവുമായ ഭൂവുടമകളുടെ പിൻ തുണയോടുകൂടിയ കേന്ദ്ര അധികാരവും തമ്മിലുള്ളസമരം കൂടുതൽ രൂക്ഷമായി .
ഈ സമരത്തിന്റെ ഗതിയിൽ സാമൂഹ്യസംഘടനയുടെ പഴയ രൂപങ്ങൾ മണ്ണടിയുകയും തൽ സ്ഥാനത്തു പുതിയ രൂപങ്ങൾ ഉയരുകയും ചെയ്തു.
ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട പുതിയ സവിശേഷത ,സ്വകാര്യ ഭൂ എസ്റ്റേറ്റുകളുടെ ആരംഭമായിരുന്നു,
പാട്ടക്കാരായ കർഷകരാണു ഇവ കൃഷി ചെയ്തിരുന്നത്‌.
താങ്ങാൻ ആവാത്ത പാട്ടം നൽകാൻ ഇവർ ബാദ്ധ്യസ്ഥരായിരുന്നു.
പ്രധാനപ്പെട്ട കച്ചവട പാതകളുടെ കവലകളിൽ പട്ടണങ്ങൾ വളർന്നു വരികയും ധനവും വായ്പയും സംബന്ധിച്ചൊരു സംങ്കീർണ്ണമായ വ്യവസ്ഥ രൂപപ്പെടുകയും ചെയ്തു.
പട്ടണങ്ങളിലെ കൈത്തൊഴിൽ വിദഗ്ദരും ബന്ധപ്പെട്ട വ്യവാസായശാലകളിലെ വ്യാപാരികളും ചേർന്നു ഗിൽഡുകളിൽ ഏകോപിതരായി.
ഈ ഗിൽഡുകൾ നിശ്ചിത ചരക്കുകളുടെ നിർമ്മാണം സംബന്ധിച്ച പ്രശ്നങ്ങളും അതു പോലെത്തന്നെ ഭരണപരമായ പ്രശ്നങ്ങളും കൈകാര്യം ചെയ്തു.
(നേതാക്കളുടെ തെരഞ്ഞെടുപ്പു ,ഗിൽഡിലെ ബുദ്ധിമുട്ടുന്ന അംഗങ്ങൾക്ക്‌ ധനസഹായം ,അംഗങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള തർക്കങ്ങൾ തീർക്കൽ ,നഗരാധികൃതരുമായി ബന്ധം പുലർത്തൽ തുടങ്ങിയവയായിരുന്നു ഭരണപരമായ കാര്യങ്ങൾ).
നഗരങ്ങളിൽ അധികാരം ,സാമ്രാജ്യ ഉദ്യോഗസ്ഥന്മാരുടെ കൈകളിലായിരുന്നു.
സ്വതന്ത്രമായ ഒരു നഗര ഭരണം ഇല്ലായിരുന്നു.
ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട ചരക്കുകളുടെ ഉൽ പ്പാദനത്തിലും വിപണനത്തിലുമുള്ള സ്റ്റേറ്റ്‌ കുത്തക അത്തരം ഒരു സ്വതന്ത്ര ഭരണത്തിന്റെ ആവിർഭാവത്തെ തടയുകയും ചെയ്തു.
വെറുതേ കിടക്കുന്ന ഭൂമിയുടെ അഭാവവും ഗ്രാമീണത്തൊഴിലിന്റെ ചൂഷണം രൂക്ഷമാക്കുവാനുള്ള ശ്രമവും കൂടി ചേർന്നു ,പത്തും പതിനൊന്നും നൂറ്റാണ്ടുകളിൽ നികുതികളുടെ വർദ്ധനവിനിടയാക്കി.
ഇവ കർഷക കലാപങ്ങൾക്ക്‌ കാരണ മായിതീരുകയും ചെയ്തു.
ഹാൻ വംശജരല്ലാത്ത കർഷകർക്കിടയിലാണു ഇതു മുഖ്യമായും സംഭവിച്ചതു.ഏറ്റവും കഠിനമായ ചൂഷണത്തിന്ന് വിധേയമാക്കപ്പെട്ടതും ഇവരായിരുന്നു.
സർക്കാർ സ്വത്തു ഏർപ്പെടുത്താനുള്ള ഒരു ശ്രമം വീണ്ടും നടന്നു.(ഭൂവുടമകളുടേയും വ്യാപാരികളുടേയും ഭാഗികമായ ചിലവിൽ ).എന്നാൽ ഇതു പൂർണ്ണമായും പരാജയപ്പെട്ടു,.
സ്ഥിതിഗതികൾ അങ്ങേയറ്റം മൂർച്ചിച്ചു.
തുടർന്നുണ്ടായ നാടോടികളുടെ വമ്പിച്ച കടന്നാക്രണത്തിൽ സാമ്രാജ്യം ഛിന്നഭിന്നമായിത്തുടങ്ങി .
1127-ൽ ചിൻ എന്നപേരിൽ ഒരു ഹാൻ-ജർച്ചൻ രാജ്യം വടക്ക്‌ സ്ഥാപിതമായി .
അതേ അവസരത്തിൽ ദക്ഷിണ ഹാൻ പ്രവിശ്യകൾ സുംഗ്‌ വംശത്തിന്റെ കൈകളിൽ അവശേഷിച്ചു.
ഇരു രാഷ്ട്രങ്ങളും സാമ്പത്തികമായും രാഷ്ട്രീയമായും ദുർബ്ബലരായിരുന്നു.
വടക്ക്‌ ,യുദ്ധങ്ങൾ സമ്പത്ഘടനയുടെ അടിതകർത്തു.
തെക്ക്‌,ജർച്ചൻ-ന്റെ മുമ്പിൽ പരാജയപ്പെട്ടതിനെത്തുടർന്നു ,മുമ്പുതന്നെ കരുത്തരായ പ്രഭുക്കൾ അതിനേക്കാളും സ്വതന്ത്രരായി .ഇത്‌ ദക്ഷിണ സുംഗ്‌ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ സാമ്പത്തികശക്തിയെ ക്ഷയിപ്പിച്ചു.
കച്ചവടത്തിലും നഗരവ്യാപനത്തിലും ഒരു താൽക്കാലിക തിരിച്ചടി അതു ഏൽപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു;രാജ്യത്തിന്റെ സൈനിക ശക്തിയും ദുർബ്ബലമായി.
(പ്രഭാത്‌ ബുക്സിന്റെ "ലോക ചരിത്ര"ത്തിൽ നിന്ന്)
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ